Ter dood veroordeeld

[Marianne]

Hallo, ik ben Marianne. Eigenlijk droom ik bijna nooit. Maar als ik dan wel droom zijn het maffe dromen waar ik badend in het zweet van wakker word. Zoals afgelopen nacht. Ik was ter dood veroordeeld, onterecht en wachtte mijn laatste momenten af met mijn man. Hij wist dat ik onschuldig was en ik vroeg hem mij te helpen, met “ze” te gaan praten, wie dat ook geweest mag zijn. Maar hij haalde zijn schouders ervoor op, ongeïnteresseerd. Ik voelde de angst alsof die reëel was, me bedenkend dat er straks niets meer zou zijn. Vroeg me af of er toch nog iets na de dood is en bedacht me dat ik daar snel antwoord op zou krijgen. Maar wat als er niets is, een leegte, zwart, hoe is dat dan, niets meer? Toen werd ik wakker. Het bed was doorweekt van het koude zweet en deze droom bleef, in tegenstelling tot de meeste dromen, erg levendig op mijn netvlies hangen. Wat een vreselijk gevoel was dat!

[Auteur]

Berichten