In de kapsalon zijn ze aan het werk. Boven in de keuken ruim ik het ene op en met de spullen die al waren klaargezet ga ik koken. Het wordt van mij verwacht en verlangd dat ik kook, maar er komt niemand naar boven om te eten. Dat raakt me. Ik loop terug naar beneden, en in de salon zijn ze nog druk bezig. Als ik even stilsta om te luisteren, hebben ze, de klanten tegen de kapper, het over mij. Wat ze zeggen is helemaal niet waar. Dat raakt me ook. Een klein beetje belangstelling tonen en me iets vragen in plaats te gaan zitten roddelen en speculeren. Ik denk bij mezelf: het is weer zo ver en sluip terug naar boven, zonder dat ze me hebben gezien.