- Dit onderwerp is leeg.
-
Berichten
-
2 jaren, 5 maanden geleden
Ik wordt net neergestoken door een wildvreemde man met een driepoot. Ik moest door een soort douane, we zijn op doorreis met vrienden. Ik was al eerder naar een jongen toegelopen om iets te geven, hij lachtte. Geen idee meer wat, maar gewoon iets aardige. Later moest ik daar doorheen en ik en mijn spullen moesten worden gecheckt. Je kon uit veel rijen kiezen, deze twee mannen hadden niet zo’n lange rij. Ondertussen dat ik naar dezelfde jongen loop, dacht ik dat is niet handig, dadelijk denkt hij dat ik m wil omkopen of zoiets, dus loop ik gauw naar de jongen daarnaast. Ik lach naar hem, hij lacht naar mij. Hij zit of ligt eerder half op een hele hoge kruk in een soort gleuf en er vallen twee van mijn spullen in die gleuf. Op mijn allerliefst vraag ik of hij het kan pakken. Hij springt van zijn stoel, bukt, pakt de spullen ( het was net nog heel helder wat maar nu al niet meer) iig een driepoot voor boven het kampvuur en steekt mij daarmee recht in mijn hart. Met de drie scherpe punten van staal. Het voelt dat het er niet helemaal doorheen is, ik leef nog. Ik schrok vooral van de actie, wacht ik ken die hele man niet, nog nooit gezien. Mijn vrienden schrikken ook als ze mij zien. Ik en mijn vrienden beginnen te rennen, op zoek naar een schuilplaats. Ik voel mijn linkerhand en arm nat worden en realiseer dat het bloed is en ik de hele gang (eerste verdieping) onder aan het druppelen ben en dat het stiekem best veel is. Ook bedenk ik me dat dit dus is hoe het voelt net voordat je doodgaat, en velen mij op deze manier zijn voorgegaan. Kwestie van tijd dus.. ik ren terug om van bovenaf in een soort open winkelcentrum naar beneden te schreeuwen, schiet op!!!! Help!!! Want er waren nog meer mensen van ons mee…. Ze zagen me gelukkig ( volgens mij waren dat mijn leidinggevenden van werk haha, maar weet het niet meer precies) bij de ingang, waar ze binnen kwamen, dus kon ik weer verder rennen. Ze wisten waar ze heen moesten komen. Onder het rennen zag ik een soort toilethokje. Ik dacht kan ik me hier verstoppen? Want degene die me blijkbaar dood willen hebben zijn ook naar mij op zoek.( Maar waarom? Ik heb helemaal niks gedaan) Toen besefte ik me opeens dat ik nergens kon verstoppen, omdat dat bloed wat nog steeds alles een malle stroomt, mij zou verraden. Het spoor zou eindigen precies waar ik me verstop. Wat nu? En toen werd ik in lichte paniek wakker van mijn wekker! 7.00 uur, back to reality. O gelukkig het is maar een droom…pfff goede morgen!