Tijdens de eerste lockdown had ik een behoorlijk rare en pittige droom; Ik droomde dat ik zo bang was voor corona, dat ik een gevaar was geworden voor mezelf. Opeens kwamen er zo’n drie of vier begeleiders op me afrennen, (ik woon in een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking) hielden me in de houdgreep en sleurde me over de gallerij. Ik begon heel erg te huilen! Eenmaal op de inloop werdt ik in een dwangbuis gestopt en opgesloten in een isoleercel, zo’n een die helemaal gemaakt was van kussens. De muur, vloer en plafond. Toen deed de begeleiding de deur op slot. Gek genoeg werdt ik wat rustiger en was erg moe van al die huilbuien,angst en paniekaanvallen. Ik schoof naar de kussens van de muur en legde mijn hoofd er tegenaan. Toen werdt ik wakker…