- Dit onderwerp bevat 0 reacties, 1 deelnemer, en is laatst geüpdatet op 1 jaar, 10 maanden geleden door
.
-
Berichten
-
2019/05/10 – In mijn droom zitten Willemien en ik in de trein. De conducteur komt langs en ik zie dat de conducteur niet meer om een kaartje of een pasje vraagt maar dat hij een scanner heeft, zo een als bij de Albert Heijn en daarmee scant hij de mensen. Degene die de chip niet heeft wordt gearresteerd en zo ook Willemien en ik belanden in een politiecel. In de cel komt een agent langs die mij meeneemt naar een kamer. Daar is nog iemand die de hoofdchirurg wordt genoemd zoals de agent hem noemt. Deze persoon spuit je een microchip in je hand (of als je geen handen hebt dan krijg je hem in je voorhoofd). In die kamer staat een ronde tafel en een paar kasten. Op die tafel liggen twee dingen; een stalen honkbalknuppel en iets grijzig wat ook op een knuppel lijkt. Ik zie dat de persoon de spuit aan het klaarmaken is en ik pak de honkbalknuppel en maak een rondje en zie dat zowel de agent als de hoofdchirurg buiten westen liggen. Ik verstop mij in de kast en weet later te ontsnappen. Er komt een agent poolshoogte nemen en ziet zijn collega’s neergeknuppeld zijn en doorzoekt de kasten om ze met een koevoet open te maken maar vind niemand en gaat weg. Later is er bij onze ontsnapping nog iemand bij, een neger. Zou hij ons bevrijd hebben? Hij loopt met ons een woonwijk in en heeft tips hoe wij dit kunnen overleven. Hij pakt iets van een tak. Het lijkt op de bovenkant van een rietstengel dat donkerbruin is en dat geval haalt hij van de tak af en geeft dat aan ons. Hij doet het voor en hij en Willemien eten het. Ik twijfel want dat ding ligt niet in de supermarkt of bij de groenteboer dus eet ik het niet. De man zegt dat het zoet is om mij te overtuigen. Ik bid of God het zoet wil maken en stop het in mijn mond. Ik eet en het smaakt zoet. Ik ontwaak.
