- Dit onderwerp bevat 11 reacties, 2 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 5 jaren, 9 maanden geleden door
.
-
Berichten
-
Beste,
Ik droomde dat ik in een soort appartement was. Ik liep een verdieping hoger en kwam bij mijn moeders appartement. Het was er donker, en zij stond in haar slaapjurk vlakbij de deur. Vervolgens ga ik nog een verdieping omhoog en daar is een witte sierlijke metalen trap recht naar boven. Het leek op een Italiaanse balkon qua sieringen. Erboven waren 2 ramen. Ik wilde het uitzicht zien aangezien het het hoogste punt was in t gebouw (het was avond/nacht) en klom de trap op. Ik moest nog 2 tredes omhoog, echter merkte dat de trap instabiel was. Ik vertrouwde dat t zou lukken en ging nog 1 trede omhoog, echter begon de trap naar achteren te buigen. De laatste trede zou ik niet redden. Ik liep naar achteren de trap af. De trap was los en ik probeerde het terug te zetten in de positie. Het viel naar beneden. Even later was t weer terug echter niet zoals t was. Ik twijfelde of ik dit aan de eigenaar moest melden, zodat andere bezoekers de trap niet op zouden gaan. Ik twijfelde omdat ik hierdoor zelf in de problemen kon komen, aangezien het mijn schuld was.
Een appartement staat symbool van status. Denk aan een penthouse. Een situatie op een hoger niveau. Het donkere en slaapjurk heeft verbinding met het onbewuste. De mooie trap kan gaan om een ontwikkeling (naar boven) of een degradatie (naar beneden). Het is niet makkelijk om dit obstakel te beklimmen, want het is instabiel. Je gezicht staat gericht op het lagere. Je wilt achterom kijken, omdat het een veilig gevoel geeft. Terug in het verleden. Maar het is de bedoeling om vooruit te kijken.
Je kijkt naar beneden terwijl je de trap opgaat. Achterste voren. Dat is me duidelijk. Je gaat wel naar een hoger niveau, maar je kijkt wel achterom. Daarmee kijk je in het verleden. De trap is instabiel, dus zo wie zo is er een obstakel. En door achterstevoren te lopen, maak je het voor jezelf nog moeilijker. Bepaalde gebeurtenissen kun je niet los laten.
Hi Esme,
Wellicht een miscommunicatie. Voor de zekerheid leg ik t anders uit.
Toen ik de trap opging keek ik naar boven (naar de ramen aan t einde van de trap op dus de hoogste verdieping). Omdat ik het niet zou halen om helemaal naar boven te komen (ik moest nog 1 trap op, maar de trap begon omhoog en naar achteren te buigen dus mijn kant op) liep ik precies zo achteruit.Het klopt dat ik momenteel op mijn tenen loop. Dit heeft te maken conflicten momenteel. Hierbij vind ik lastig om goed voor mijzelf op te komen, omdat mensen boos worden en ik daar niet goed mee kan omgaan.
In de droom wilde ik genieten van het uitzicht (sterren en lichtjes in de avond) op het hoogste verdieping gebouw. Bij de 2e trede merkte ik instabiele trap (net als in realiteit), maar ik wilde het halen en vertrouwde erop. Bij de enalaatste trede kon ik het niet halen, want de trap begon te verbuigen en werd helemaal instabiel. Voor mijn eigen veiligheid liep ik voorzichtig naar achteren om mijzelf te redden en stond ik weer op de grond.Ik dacht dat de droom betekende dat ik stappen terug moet nemen om (in het leven) om mijzelf te redden, mijn leven (realiteit: mijn gezondheid). En dat ik niet de resultaten haal waar ik recht op heb (veel ontwikkeld en hard voor gewerkt) die ik verdien.
Het klopt wat u zegt: instabiliteit zijn obstakels in mijn leven die mij belemmeren.Dank voor uw toelichting, u heeft mij ver op weg geholpen!
Je mag zeker vooruitgaan. Maar het is wel handig om goed naar je gevoel te luisteren. Als het te veel wordt, denk er dan aan om een stapje terug te doen. Ontwikkelingen zijn altijd goed. Dat houd je in beweging. Vooral je doelen achterna gaan is heel goed. Ga je ambities achterna. Maar je zit met een obstakel waar je mee zit. Ik weet niet wat het is. Want ik kan niet tot je brein toetreden. Ik ben geen helderziende. Maar je weet denk ik zelf wel wat het is. Het gaat meestal door angsten, trauma’s of energie te kort die ontwikkelingen blokkeren. Maar je kunt wel deze obstakels accepteren en zo los te laten. Soms laat het ego de handicaps niet toe. Maar het kan zijn dat je deze moet accepteren om dit obstakel los te kunnen laten. Minder is gezonder en kun je het langer volhouden. Misschien voor een korte periode. Je moet nog zeker tot je 67ste.
