- Dit onderwerp is leeg.
-
Berichten
-
2 jaren, 1 maand geleden
We gingen naar een park met de auto; ik, mijn vriend, wat vrienden en kennissen. Er zou een spel plaatsvinden in het park.
We vonden nog 1 plekje op de parkeerplaats. De parkeerplaats grensde aan een groot overdekt winkelcentrum. Het landschap bestond verder uit een helder groene grasvlakte en heuvels.
Mijn vriend wist de weg, dus we volgden hem. We moesten een heuvelpad op en een stukje klimmen. Prima te doen. We kwamen aan op de locatie. Daar bleek ook een ingang van het winkelcentrum te zijn.
Een kennis regelde de lunch. Ik volgde haar de winkel in en zag dat zij weer hetzelfde haalde als altijd. Daar had ik geen zin in. Ik wilde iets anders. Ik ging in de rij staan, maar twijfelde dus liep toch nog een rondje door de winkel. Er lagen kleine rode cherrytomaatjes. Ik twijfelde weer, besloot toch maar om in de rij te staan. Maar toen ik terugliep stond er een hele lange rij. Ik besloot toch maar niets te nemen.
Terug in het winkelcentrum zag ik dat de weg terug naar de auto ook via het winkelcentrum genomen kon worden. Een klein jongetje wees de weg, hij liep voor mij uit. Veel makkelijker en korter dan de beenweg. Ik wilde iets terugleggen in de auto, dus ik liep naar de parkeerplaats. Daarna moest ik snel terug naar mijn groepje, want spel zou zo beginnen. Voor de zekerheid koos ik toch maar weer de route die we eerder hadden genomen. Ik rende de route af en kwam bij het gedeelte waar je moest klimmen. Ik begon aan de klimmuur, maar het leek veel moeilijker dan eerst. Ik probeerde te herinneren waar je je ook alweer moest vasthouden, maar ik wist het niet meer. Een tijdje stond ik vast tegen de klimmuur aan. Ik was bang om te vallen in de afgrond. Ik ademde diep in en sloot mijn ogen. Op de tast voelde ik welke stenen ik moest hebben om me aan vast te houden. Even later had ik het gered en rende opgelucht terug naar mijn groep.