- Dit onderwerp bevat 0 reacties, 1 deelnemer, en is laatst geüpdatet op 5 jaren geleden door
.
-
Berichten
-
Ik droomde dat we iets vierden..
We waren met een groep in de kantine van de tennishal ( ik heb hier vroeger echt getennist). Het was er vrij donker en alles was perfect schoon en netjes ( alsof het allemaal nog ongebruikt was zo perfect). Ik kon tussen een soort spleet onder door de bar doorkijken, daar was het juist heel erg licht.
We kregen van de bar mensen een ijsje. Het was een vreemd ijsje.. Het lag in een soort opengeklapt hamburgerdoosje met slagroom en veel superkleurrijke sprinkles. Onder in het doosje werd een stokje gestoken.
Het was heel gezellig en leuk en lekker.
Opeens kwam er een groep mannen aan gebulderd. Ze knalden tegen een klein meisje aan van onze groep waardoor haar ijsje viel. Ze was ontdaan en huilde. Ondanks dat er iemand “heej!” riep en het meisje huilde negeerden de mannen het en liepen door.
We waren nog wat verbaasd en ontdaan over het voorval… toen ik ineens merkte dat er wat in de hal gaande was.
Ik ging kijken. Het was een grote, ruime, hele lichte inkomst hal. Een grote groep was aan het inslaan op iemand. Ze lagen echt op een berg. IK herinnerde me toen dat ik ook iemand weg had zien lopen toen het gebeurde ( mijn man en ik zijn in het echt ook heel zorgzaam en van het opkomen voor anderen, dus die zou er zo wat van gezegd kunnen hebben).
Ik zag aan het stuk knalblauwe shirt wat er net onderuit kwam dat het mijn man was ( we zijn in het echt ook getrouwd en hebben een klein zoontje).
Ik heb zo hard als ik kon gevloekt en geroepen dat iedereen van hem af moest. Wie dat niet zou doen zou ik persoonlijk met de grond gelijk maken en ik gaf ze een preek over hoe asociaal ze waren met dat meisje en dan een man in elkaar slaan. Of ze wisten hoeveel mensen zo wel niet de kist in werden geslagen? Dat ons zoontje getraumatiseerd zou zijn, omdat papa in het ziekenhuis was geslagen en er verschrikkelijk uitzag. Nee, dan kan je trots zijn op jezelf.
Het hielp. Ze gingen van hem af als bange vogels.. De groep maakte ruimte en ik zag hem liggen. Helemaal levenloos. Zijn gezicht was perfect ( te perfect.. alsof hij make up op had of gefotoshopt was). Geen verwondingen of blauwe plekken.
Hij had geen ademhaling of hartslag. Ik begon met reanimeren. Ondanks mijn geroep om hulp en een ambulance gebeurde er niets, Iedereen keek alleen maar.. Ik begon te huilen en raakte helemaal in paniek. Op dat moment kwam ons zoontje naar binnen gerend en riep om zijn papa, omdat hij ons zag samen..
Op dat moment werd ik huilend wakker.
Wie kan mij hiermee helpen? Wat betekend dit?
Ik zit op dit moment al enkele weken thuis ivm een hersenschudding en heb het idee dat ik in of tegen een transitie periode van mijn leven aan zit nu. Kan dat er mee te maken hebben? Ik ben al wat langer bezig met dromen proberen uit te pluizen voor mezelf en anderen, maar hier kom ik op dit moment niet uit…
Alvast heel erg bedankt voor wie mee denkt
-x- K.
