- Dit onderwerp bevat 0 reacties, 1 deelnemer, en is laatst geüpdatet op 2 jaren, 11 maanden geleden door
.
-
Berichten
-
In ons huis worden alle brievenbussen van de huizen van de straat opgehangen, zodat de buurt sowieso langs ons moet om de post op te halen. Ik vind het stom en niet leuk. Eigenlijk geen momentje meer echt voor mezelf. Er kan zo maar iemand binnenwandelen.
Als dat eenmaal gedaan is, komen collega’s eten en logeren. Ze blijven slapen op mijn slaapkamer. Wanneer ik smorgens mijn kamer terug inga, hebben ze de boel helemaal verbouwd en op zijn kop gezet. ‘We dachten dat het zo leuker was’. Dat gaf me (weer) een rotgevoel.
Daarna moest ik hun auto naar de garage brengen om te laten repareren. Daarvoor moest ik naar België rijden. Toen ik daar kwam, Savonds laat, zag en hoorde ik vonken knetteren langs alle kanten. Er waren veel mensen op de been. Ze riepen mij toe: ga weg ga weg, de boel gaat hier ontploffen.
Dus ik reed terug naar huis. Daar aangekomen krijg ik op mijn kop, dat ik de aan opdracht niet heb voldaan. De auto is nog niet gerepareerd. Ontploffingsgevaar, was geen geldige reden. Weer een rotgevoel. Daarna zitten we met velen knus bij elkaar te praten over vroeger. Even later op de gang kom ik een jonge vrouw tegen. Ik ben het mij niet bewust dat ik als ik tegen haar aan het praten ben, mijn hand op haar borst laat rusten. Ze ziet het ook, zegt, dat is misschien niet zo gepast. Dat vind ik ook. We gaan terug zitten en mengen ons weer in het algemene gesprek. Het duurt niet lang of zij schurkt zich stilletjes en onopvallend heel dicht tegen mij aan, bijna helemaal opgekruld. Ik voel me daar wat ongemakkelijk onder, laat haar wel bezig, , en word dan wakker.
