- Dit onderwerp bevat 3 reacties, 2 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 5 jaren, 10 maanden geleden door
.
-
Berichten
-
Ik heb last van regelmatig nachtmerries met daarbij slaapverlammingen. Mijn vraag aan iemand (soort)gelijke meegemaakt heeft tips of adviezen kan geven.
Sinds ik jong ben heb ik regelmatig angstaanjagende nachtmerries waarbij ik besef dat ik wakker wil worden maar, dat lukt dan niet.
Ik ben dan wakker in mijn lichaam maar, ik kan niets bewegen. Ik probeerde mijn vrouw te roepen om me wakker te maken maar, het enige wat er uitkwam was zacht gemurmel. Ik kan mezelf horen murmelen, ik weet dat mijn vrouw naast me ligt. Ik weet dat ik droom en word daarbij overspoelt door angst.
Wat er vaak gebeurt is dat ik de 1e keer wel wakker word. Ik moet dan de kamer rond kijken of ik niemand zie. Daarna ga ik weer slapen en raak in dezelfde angst droom met daarbij de slaapverlamming.
Ik droom dan dat er iemand in de kamer staat die mij wat aan wil doen in de zin van geweld. Gisteren werd voor mijn gevoel deken hard tegen me aan geduwd zodat ik niet meer kon bewegen. Ik zie geen personen in mijn droom, het is een weten dat er iemand is. Het is pikzwart in mijn droom.
Deze droom was naar aanleiding van op visite gaan bij familie. Ik heb een angststoornis en kan niet zo goed tegen mensen die dichtbij me staan.
5 jaren, 10 maanden geleden
Hoi, ik heb ook al sinds kind last van slaapverlamming.
Ik was steeds erg bang en durfde er met niemand over praten.
Ondertussen heb ik er veel over opgezocht en gemerkt dat de ervaringen over de hele wereld hetzelfde zijn:
Het gevoel hebben dat er iemand in je kamer is, gekke geluiden in je hoofd, geluiden in je kamer, soms ook de indruk van lichamelijke aanraking.Hoe ik er zelf tegenaan kijk is dat er astrale wezens zijn die jouw angst nodig hebben om een bepaalde reden: ze teren erop, het geeft ze een machtsgevoel, of ze willen je een test geven om je angst de baas te worden…
De wetenschap doet het af als een hallucinatie, dus zo kan je het ook bekijken.
Maar een echte verklaring hebben ze er niet voor, en over de hele wereld is die hallucinatie hetzelfde.Je kan het denk ik best bekijken als een test voor jouw angsten: hoe ga je ermee om?
Het moment dat ik hen in mn hoofd vriendelijk begon toe te spreken en begon te lachen als ze weer eens opdoken, ging de verlamming veel sneller weg en zijn de bezoekjes omzeggens gestopt.
Nu heb ik het nog maar heel weinig, en zie ik het als een goede test om mijn angsten weer eens aan te kijken.Dus je kan er op verschillende manieren mee omgaan:
Heeft het jou in zn macht, of kan je het humoristisch leren bekijken en daardoor uit je angst stappen?Het is een groeiproces, en angst is een emotie die vaak te maken heeft met onveiligheid in je kindertijd.
Soms komt het ook door verdrongen misbruik, verwaarlozing of mishandeling, wat een constant gevoel van onveiligheid in je systeem en zenuwstelsel geeft.
Je lichaam herinnert zich dingen en staat constant op scherp, het dwingt je als het ware om bang te zijn als overlevingsmodus.
Trauma maakt je lichaam in de war, en je systeem doet dan gekke dingen om te proberen je te beschermen.Het kan zelfs ook door iets komen wat banaal lijkt: moeder had geen tijd en liet je huilen in je wiegje.
Door zulke dingen kan je systeem een basis-onveiligheid ontwikkelen wat later een angststoornis kan worden.Dus als je daar ook mee aan de slag gaat in therapie, wordt jouw basisangst minder en krijg je ook minder angstervaringen.
Angst als emotie kan je leren om voor vrijheid en contact te kiezen, jezelf te leren openen en delen wat er scheelt.
Misschien iets wat je als kind niet kon omdat er geen plek was voor jou?Ik zie angst als een kado om te groeien, alle mensen ter wereld worstelen ermee, dus weet dat je niet alleen bent…
Een angstig mens is een gevoelig mens, en kan veel betekenen voor anderen als de angst plaats kan maken voor kracht.Als kind was ik altijd bang, ondertussen ben ik therapeute en help ik mensen met hun angsten.
Angst kan een interessant leerproces zijn, ik wens je veel moed op je pad!Hoi Trijn,
Bedankt en fijn dat je de moeite hebt genomen om een antwoord te maken.
Zelf had ik ook bedacht dat ik het maar ‘gewoon” moest laten gebeuren. Zover ben ik nog niet. Ik realiseer me pas tegen het einde aan van nachtmerrie of illusie dat ik wakker wil worden. Ik ben de hele “rit” onbewust. Het overkomt me nog allemaal. Het is best weird, anders dan normale nachtmerries. Eigenlijk weet ik het verschil niet tussen wakker zijn of dromen op zo’n moment. Dikwijls ben zit ik ook in een schijnwaakzaamheid toestand.
Ik ga er aan werken om meer bewust te zijn. Ik had zelf ook al aan zitten denken om het gewoon maar op me af te laten komen maar, ik kan niet onderscheiden of het droom is of niet. Dat maakt het niet zo makkelijk.
Het is wel apart dat iedereen praktisch het zelfde scenario heeft. Het staat eigenlijk heel dicht. Een droom is meestal veraf, in bv ander huis of land etc etc. Deze dromen spelen pal voor je fysieke lichaam af en zijn daarbij ook heel bedreigend. Vaak denk 100% ik dat ik wakker ben en van alles doe, zoals rond kijken in de kamer en zitten in bed en opnieuw ga liggen.. Mijn vrouw was een keer wakker en heeft gezien dat ik al die tijd gewoon sliep.
Het lastige is denk ik dat ik ook jaren lang echt bang ben geweest voor indringers in mijn huis. Als ik een slaapverlamming meemaak speelt die angst op . Ik moet en zal controle hebben om de kamer door te kijken. Dat zal nog een uitdaging worden. Klinkt beetje gek, mijn innerlijk kind vraagt twee dingen aan me. Een nachtlampje en knuffelbeer in bed.( De beer staat voor bescherming.) Aan de ene kant denk ik waarom niet. Aan de andere kant denk ik, dat is weer een afhankelijkheid, vertrouwen op iets extern.
Mooi te lezen Trijn, dat je van je angst iets moois heb kunnen maken.
Bedankt voor je inspiratie.
