- Dit onderwerp bevat 2 reacties, 2 deelnemers, en is laatst geüpdatet op 5 jaren, 1 maand geleden door
.
-
Berichten
-
Ik was echt van plan om in de zee te zwemmen en er waren veel mensen en had er zin in. Toen werd het water zand, met meerdere oppervlakjes zo klein als een tegel, bizar en vond het heel jammer dat dit gebeurde en een teleurstelling.
Toen ik verder liep zag ik een grote kuil met water erin en daar lagen allemaal naakte soort heel vreemde gedrochten van mensen in schots en scheef door elkaar heen en heel veel, die nauwelijks de ruimte hadden in het water, leek wel of ze niet echt leefden, dus dat was ook niet de plek voor mij om in het water te gaan zwemmen…..ze hadden allemaal een andere vorm en dikte en geen haar
In de zee zwemmen is je onderdompelen in het onbewuste. Zand heeft te maken met droogte en is dus niet vruchtbaar. Zand betekent onbalans in je leven, omdat het zand zoals in een zandloper niet stabiel is. Het kan om een fase gaan. Het kan ook betekenen dat je verlangt om te aarden.
De kuil met water is een plek van geen bewegingsvrijheid. De mensen zijn beperkt, zowel mentaal als lichamelijk. Ze laten hun naakte waarheid zien, die niet perfect is. Iedereen heeft uiteindelijk zijn beperkingen. Het ouder worden is het opdoen van ervaring, ontwikkeling van wijsheid, maar ook de aftakeling van lichaam en geest. We moeten ons leven erop aanpassen.
