Ja inderdaad opmerkelijk dat de woede niet in die vorm verschijnt. Het zijn dingen destijds waar ze eigenlijk niks aan konden doen, gezien de situatie enz. en waarvan ik niet eens het precieze weet. Heb er vooroordelen, overtuigingen over gevormd die eigenlijk nergens op gebaseerd zijn. Die vooral opduiken als het op een bepaald gebied weer even moeilijk gaat, zoals laatste jaren, waarbij ik automatisch de link leg: zie je wel, dat komt door toen. Terwijl ik zelf natuurlijk ook een verantwoordelijkheid heb in het hier en nu. Probeer dat ook steeds meer om te buigen, bijv.: stel dat het toen wel goed was gegaan, hoe waren de dingen in mijn leven dan gegaan? En dan zie ik ook wel dat het niet per se veel beter gegaan zou zijn, wel anders, maar ook niet perfect, maar ja niets kan volledig perfect zijn.
Heb me altijd veel van anderen aangetrokken, waardoor dat denken met verstand zich een beetje is gaan ontwikkelen. Niet weten wat je wilt, dus maar van alles proberen waarbij ik dan goede argumenten bedenk.
Liefs Joyce
