Hoi allemaal,
Ik ben een meisje van 17 en ik heb een vraagje. Ik heb namelijk nooit nachtmerries en ik vraag me af of dit gezond is, of je nachtmerries niet nodig hebt om dingen te verwerken? Ik heb wel 'enge' dromen, alleen ik vind ze niet eng. Als ik doodga in een droom voelt dit grappig en achteraf moet ik er altijd om lachen, vooral als ik neergestoken word. Ik heb regelmatig dromen waarin ik de verkeerde bus neem of waarin ik niet op mijn bestemming kan komen, iets wat ik in het echt doodeng zou vinden maar in mijn dromen niet. Ik heb zelfs een keer gedroomd dat ik verkracht werd op een of andere auditie en dit vond ik nog steeds 'grappig'. Natuurlijk is er niets grappigs aan verkrachting, maar gewoon het idee dat mijn hersenen dat kunnen verzinnen vind ik grappig.
Vroeger heb ik wel nachtmerries gehad, ik ben meerdere keren wakker geworden van mijn eigen gegil. Waarom en wanneer ze opgehouden zijn, geen idee.
Verder 'verlang' ik eigenlijk een beetje naar het hebben van nachtmerries. Ik heb geen idee waarom, maar ik mis ze denk ik? De spanning, de angst. Ik weet dat er ontzettend veel mensen zijn die alles zouden doen om geen nachtmerries te hebben, maar geloof me, dit is ook niet alles.
Ik hou ontzettend van horror, maar in het echt ben ik verschrikkelijk schrikachtig. Iemand hoeft nog maar onverwachts een hand op mijn schouder te leggen en ik begin te gillen. Schrikmomenten in films en series daarentegen reageer ik niet op. Het lijkt me sterk dat de horrorfilms e.d. ervoor hebben gezorgd dat ik mijn dromen niet meer eng vind? Of zou dit wel kunnen?
M.V.G.,
J
