Mysterieuze jongen en achtervolging

Even kort een schets van de omgeving:
Het begon allemaal in de omgeving van mijn oude huis.
Ik woonde samen met mijn moeder en zus in een mooi huisje op een plein.
Het plein is rond, in het midden een groot rond groen grasveld met verschillende rozenperkjes. Op ditzelfde plein woonde 4 andere buren.
Aan de linker kant allemaal stallen met pension paarden erin. Linksachter een grote hooischuur en verschillende grote garages met oude landbouwwerktuigen. De kozijnen zijn rood met wit, en om het grote grasperk heen ligt grind.
Dit plein is deel van een kasteel.

En dan nu de droom:
We waren op het plein wat ik zojuist beschreven heb. Ik was 1 van de begeleiders van een hele groep kinderen.
Er was een soort van evenement aan de gang.
Ik liep samen met wat kids naar buiten en vervolgens wachtte ik op de rest van de groep waar wat meer mensen van mijn leeftijd bij zaten.
We liepen met zijn allen de natuur in en er zat 1 jongen bij, die mij ontzettend aantrok.
Er was een soort van mysterieuze chemie tussen ons.
Ik liep ergens best vooraan en hij liep vlak achter mij. Toen ik op een gegeven moment omkeek,
zag ik dat de rest van de groep ver achter ons lag.
We liepen over stenen en rotsen heen en de natuur was mooi, we waren nog steeds in de kasteeltuinen
van dit Kasteel.
Ik kan me herinneren dat het ontzettend stil was en dat we geen woord wisselde maar het voelde goed en fijn.
Al moet ik zeggen dat ik ook wel wat gespannen was door die verontrustende chemie die ik nog nooit
eerder beleefd had.
De groep die voor ons liep was opeens gestopt en ze hadden het over de grafsteen van een bekend persoon.
Ik ging kijken en zag dat Ray Charles daar lag begraven. (???) Het was bijzonder voor ons allemaal om deze plek te zien.
We liepen door.

Vanaf hier is het vaag;

Ik weet nog wel een later stuk van de droom.
We zaten met een grote groep op een open plek. Geen idee meer wat we daar precies gingen
doen eigenlijk.
Ik was achter een paar kattige meiden gaan zitten. Ik baalde toen ik erachter kwam maar ik voelde me te trots om weg te vluchten.
T, T en A (dit zijn echte kattige meiden van de middelbare school waar ik op heb gezeten)
Ik zat met een aardig oud klasgenootje bij de groep en het werd geleidelijk duidelijk dat de kattige meiden mij niet mochten en totaal geen zin in me hadden. De ene rot opmerking na de andere werd naar mijn hoofd gevuurd.
Het aardige klasgenootje zei: "Ze mogen je totaal niet meer."
En ik zei heel stoer dat dit me niks deed. Maar ik vond het eigenlijk heel erg vervelend.
Op een gegeven moment zei ik: "Jullie kennen mij niet. Dus hebben
jullie het recht niet zulke dingen te zeggen, net zoals ik het recht niet heb dingen
over jullie te zeggen."
Ze luisterde en vanaf toen werd het anders. Ze kregen wat meer respect.
Het gesprek was in het begin wat feller maar aan het einde waren we geen aartsvijanden meer.

De rest van de groepmembers waren die mysterieuze jongen en mij in de gaten aan het houden.
We waren namelijk heel erg close de hele tijd en het begon op te vallen.
(Geen idee hoe dat zo snel is gaan maar dat maakt even niet uit.)
Als wij met zijn tweeën ergens wilde zoenen,
waren anderen vaak even aan het rondneuzen.
Net alsof het niet geaccepteerd werd dat we samen waren.

Vince, (dit was the badguy) en zijn troepen mochten absoluut niks weten over deze 'liefde'. (Die Vince komt waarschijnlijk uit een serie die ik volg)
Eigenlijk ging het volgens mij geen eens om het feit dat hij ons niet bij elkaar wilde.
Maar het ging er meer om dat ze mijn lover totaal niet mochten en hem iets aan wilde doen.
In de droom waren verschillende achtervolgscenes.
Ik weet nog dat ik tegen de jongen zei: Kom we gaan die kant op!
En hij zei: Nee, ze moeten mij hebben, ik wil niet dat jij jezelf op het spel zet.
we stonden stiekem te zoenen in rare wc hokjes.
Het waren namelijk geen echte toiletten en ze hadden 2 deuren.
De jongen en ik hebben echte allebei de deuren op slot moeten
doen en je kon er vaak gemakkelijk onderdoor of overheen kijken.

Op een gegeven moment kwam de vijand over de open plek heen.
Natuurlijk waren ze rond aan het kijken of ze mijn jongen konden vinden.
Het was echt een ontzettend grote groep met paarden, enge mannen, vrouwen, honden.. alles.
Ik was ontzettend bang!

Wij hadden ons verstopt in de wc.
Onze grote groep waarmee we constant waren, beschermde ons als ze dat konden.
Maar iedereen was natuurlijk bang.
De wc's waren opeens geen wc's meer maar we lagen buiten achter houten
palen ofzo. We lagen op de grond en we konden absoluut niet bewegen.
Ik zag een paar enge mannen onze kant op kijken, dus ik fluisterde naar mijn jongen.
NIET BEWEGEN, ze kijken.
Na een tijdje waren ze allemaal voorbij gekomen en we voelde ons veiliger.
Volgens mij besloten we te gaan lopen
want we hadden geen bescherming meer om ons heen.

Opeens kwam een enge vrouw aanlopen.
Ze kwam vanuit de richting waar de troepen van Vince net waren verdwenen.
Ze had twee honden aan de lijn en ik vertrouwde het totaal niet.
Ik zag onze lerares lopen en ik riep keihard dat ze ons moest helpen maar de enge vrouw liet de honden los en wij renden voor ons leven. We sprongen over hekjes heen en probeerde weg te komen.
Ik zocht naar mn jongen maar de enge hond zat hem om de hielen.
Ik keek naar de andere hond en hij was nu vlak maar dan ook vlakbij.
Ik rende en rende maar de hond was sneller en beet mijn vinger eraf.
Het bloedde niet heel erg en mijn lerares zei dat het erger af had kunnen lopen.