Het lijkt inderdaad een kampsymdroom.
Trump is een fascist en een demagoog, een extreem rechtsradicaal met een grote mond, maar steenrijk en niets anders of beter dan de rest van de aasgieren en de poppenkast.
Hij zou heel goed in staat zijn mensen in Fema kampen op te sluiten dat deden ze immers ook na Pearl Harbor.
Maar een en ander schetst natuurlijk een angst in jezelf. In ieder is wel een Trump te vinden. Iets wat ongenuanceerd de macht opeist en een grote mond opzet. In elk leeft een dictator die door frustraties in omvang toeneemt.
Het kamp zet je zelf op maar daarmee sluit je je zelf ook af en op omdat je bang bent van de wereld.
De Amerikanen zijn zo ongeveer het spookbeeld van de politiestaat geworden. De EU is dat aan het volgen.
Strikt genomen trekken ze een ijzeren gordijn op, waar straks mensen letterlijk buiten de boot vallen.
De wereldse ontwikkelingen hebben een collectieve invloed voor de gevoeligen, die als eerst lijden onder deze druk.
Vooral neurotici zijn graadmeters voor collectieve spanningen.
Men klopt de permanente angst op om zo draconische maatregelen te nemen.
Wie dat aan den lijve heeft ondervonden proeft waar dat op af stoomt.
Maar de droom is positief omdat je wel weet te ontsnappen uit dat kampement. (gevangenis)
