Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Hoi allemaal,
Vannacht weer een droom over het zelfde onderwerp als in mijn laatste dromen. Nu in een ander jasje.
Ik fietste door een omgeving heen met veel bossen. In de bossen waren heuvels die behoorlijk stijl waren en waar ik niet tegen op kon fietsen. Halverwege ging ik weer achteruit.. het leek wel of ik door een soort faalangst of minderwaardigheidsgevoel achteruit ging. Ik ging daarna enorm hard van een heuvel af waar ik toen boven op stond. De heuvels waren van zand. Er was geen asfalt op veel plekken. Zwoegen door het zand?.. ik zag beneden een bord met richting aanwijzers eronder, die ik niet kon lezen en alle kanten op stonden, zonder dat er een pad of weg was daar. Ik was verdwaald en ik zag in de verte een dorpje. Ik fietste daar maar heen. Eenmaal daar kwam ik in een supermarktje waar ik een product zocht wat ik niet kon vinden. Helaas ben ik vergeten waar het om ging. Er was een man die mij wilde helpen. Hij vertelde dat het product niet hier was en alleen waar ik woonde kon ik het vinden. Ik ging naar buiten waar het begon te regenen en onweren. Ik durfde niet met een paraplu te lopen omdat ik bang was voor de bliksem. De paraplu was half gebroken maar had een mooie turqoise kleur. Vervolgens was ik weer in mijn woonplaats waar ik ook maar wat eenzaam rond fietste. Ik reed op een plein bij een hele grote kerk. Aan de andere kant van het totaal lege plein stond een gebouw wat volgens andere mensen nieuwbouw werd. Een museum over de griekse oudheid zou het worden volgens hen. Er stond nu enkel 1 mooie zuil die typish Grieks was. Het leek ook wel wat op een wit kruis.... de wolken erboven waren donker en er hing een sombere depressieve sfeer. Er was een oude achterbuurt naast en ik zag overal stroomdraden hangen die boven de spoorwegen hingen. De sporen liepen alle kanten op.. net als de richtig aanwijzers aan het begin van de droom. De elektrische draden vielen ook op. Helemaal in de knoop en door elkaar heen....
De droom schetst een beeld alsof ik helemaal de weg kwijt ben en niet weet wat ik wil etc.. echter valt het voor mij wel mee.. ik ben er wel mee bezig en weet nog niet wat ik wil. Ik ben nu 16 maar weet nog NIKS. Ook de faalangst houd mij tegen en de geaarheid is ook nog een puntje... nu ik dit zo schrijf snap ik toch waarom de droom zo chaotisch was... toch ervaar ik over het algemeen hele leuke dingen en heb ik plezier in het leven. Ik voel me niet meer depressief zoals afgelopen jaar... :)
|
Beheerder |
Je analyseert het goed.
Eerst het rustige pastorale landschap, waar je echter liefst met een racefiets doorheen jast.
Opvallend is, dat je snel gaat terwijl het zandheuvels zijn.
Dat kan niet, want los zand fietst onmogelijk zwaar, het zou een weerstand moeten zijn of een rem.
Maar je bezit teveel energie en raast voort. Ook de heuvels zijn hindernissen die je wel neemt.
Soms moet je een nieuwe aanloop nemen (examens?)
Het leven is denk ik wel vaak een ongeplaveide weg, waar het echter niet op rolletjes loopt, hoogstens soms.
De geplaveide weg is ook het platgetreden pad. Tegelijk ook het bewustzijn of onze "beschaving". Artificieel dus.
Je bent bang voor een depressie of huilbui, emotionele lading die in de lucht hangt.
Je bescherming faalt want je plu is gebroken. (of is het een gebroken antenne/bliksemafleider, of geweertje?)
Bliksem wijst op woede of stress, opgekropte emoties, angst.
Dan volgt de ontspanning namelijk de regen, de lading neemt af. (verdriet/ rouw)
Kennelijk ga je niet naar de kerk maar kijkt naar de Griekse zuil. (filosofisch/ archetypen, symboliek?)
De stroomdraden wijzen weer net als de bliksem naar opgekropte stress en spanningen.
Staat dus ook voor een chaotisch hoofd vol gedachten en conflicten.
Je bent nog piepjong en moet of kan nog zoveel leren en ontdekken. Vele wegen, maar geen gekozen richting of doel.
Beetje van het padje af?
Wel interessant wat die man zei. Je kunt het product alleen thuis vinden. Dus in jezelf?*
Je ervaart dan wel een stuk eenzaamheid, maar tegelijk is dat ook een individuele vrijheid en kracht.
Mensen zijn fundamenteel alleen, al willen ze die ervaring het liefst ontvluchten met bezigheden en afleidingen.
Schijn-saamhorigheid noem ik dat, je mag het ook kuddegedrag noemen. (Iets wat ik tenminste grondig verafschuw).
Beter alleen en mijzelf dan verkrampt binnen een groep waar ik weinig mee heb.
De diversiteit kan leuk zijn, extraverten genieten daar vaak van. Introverten voelen het als een verraad aan zichzelf.
Zo is de een aangepast aan de buitenwereld als een kameleon en de ander is aangepast of in harmonie met zijn innerlijk.
*Een Poolse man heeft een jarenlang repeterende droom. In de droom reist hij naar Parijs, hij komt bij een specifieke brug waar hij gaat graven en hij vindt een schat. Op een dag besluit hij zijn droom te volgen. Eenmaal in Parijs ontdekt hij de brug van zijn dromen.
Maar op het moment dat hij de spade in de grond steekt, komt er een politieman op hem af en vraagt wat hij aan het doen is?
De man vertelt zijn verhaal. "Hé, dat is ook toevallig", zegt de agent. "Ik had ook een repeterende droom over een Poolse man die ging graven onder een brug". "En vroeg de Pool?". "Wel", zei de agent, "ik moest de Poolse man vertellen dat hij naar huis moest gaan, om te gaan graven onder zijn haard, daar zou hij een schat vinden". De moraal is, dat hij inderdaad daar de schat vond.
Hartelijk bedankt voor de uitgebreide uitleg!
Ook een mooi verhaal.
De schat is vaak dichtbij..
Ik droomde vannacht ook weer iets aparts.
Ik herinner me nog weinig..
Ik keek naar mijn vingers en ik zag dat mijn wijsvinger mist. Het wad een klein stompje waar een klein randje nagel uitgroeide. Ook een andere vinger miste. Ik schrok best wel toen ik het zag. Later was ik ook in een winkel waar ik te weinig geld had. Ik zou met een andere vrouw delen. Toen ik moest betalen had ik geen pinpas en contant geld... de vrouw werd werkelijk woest! Ik vroeg of ze het misschien kon voorschieten maar ik werd gelijk de grond in gestampd en hard ook. Ik werd uitgescholden met de meest erge dingen en dat omdat ik enkel geen 3 euro meer had. Anderen omstanderds deden niks maar stonden beduust te kijken.
Ik gaf op en rende weg.
Misschien dat de vingers in dit geval ook voor keuzes staan? De wijsvinger in het bijzonder denk ik. Ook merk ik dat mijn onzekerheid van vroeger weer de kop op steekt... door al die keuzes vraag ik me dan af of ik wel alles goed doe etc....