Ik was bij mn grootouders thuis, het was een familiefeest. Er waren superveel mensen maar ik kende de meesten amper. Ik bleef bij 1 meisje van een paar jaar ouder dan ik. (Ik ben 13). We zaten ergens en mijn moeder keek me aan over een muurtje. We hoorden de ouders van een jongen tegen hem roepen dat hij socialer moest worden en naar het meisje dat bij mij zat moest gaan. Dat meisje ging dus bij mij weg om een praatje te gaan maken met die jongen. Ik voelde mij nogal eenzaam en ging aan een lange tafel in de achtertuin zitten en keek rond. Alle andere kinderen en volwassenen zaten in groepjes te praten of te spelen. Toen kwam een of andere jonge vrouw naar mij toe en die begon luidop te zeggen hoe saai en associaal ik wel niet was. Ik weet niet hoe, maar ik weet nog dat ik toen in een boek keek en daar stonden precies allemaal recensies van mensen in, en gebeurtenissen die beschreven hoe stom en saai ik was om mee om te gaan. Ik begon te wenen. Die vrouw bleef maar praten en sommige mensen stemden ermee in. Niemand maakte het iets uit dat ik huilde. Ik stond op en rende naar achter in de reusachtige tuin. Want daar was een best wel groot bos. Ik strompelde huilend door het bos en had depressieve gedachten. Ik weet nog dat ik mijn gsm (telefoon) bovenhaalde en op mijn story op instagram wilde schrijven dat ik dit niet meer aankon, enzo. Ik weet niet of ik het uiteindelijk ook gedaan heb. Ik rende dus huilend door het bos en kwam uit bij iets raars. Het was precies een supergrote band met een gat in het midden. Erachter was een afgrond. Heel even kreeg ik zelfmoordgedachten en wou ik in de afgrond of in het gat springen. Wie zou me missen? Maar mijn nieuwsgierigheid won en ik nam een kijkje in het gat. Het was een soort ventilator. De binnenkant van een abnormaal grote ventilator. Hoe dieper ik mijn hoofd erin stak om het beter te bekijken, hoe feller die ventilator ging draaien. Ik trok er vlug mijn hoofd uit. En toen, ik weet nie, ik had een gevoel dat heel moeilijk te beschrijven is. Ik had een gevoel dat ik wist wat ik moest doen en dat ik wist wat de bedoeling van dat ding was. Ik weet het niet zeker, maar er stond ook ergens een chinese gong ofzo. Ik werd weer verdrietig toen ik terug dacht aan al de negatieve dingen die over mij werden gezegd en zei "waarom ben ik zo eenzaam?". Er gebeurde niks. Toen zei ik "waarom ben ik zo saai?" En er begon het geluid van een gong te klinken. Heel luid en krachtig. Op een of andere manier kreeg ik toen heel veel zelfvertrouwen en voelde ik me supergoed. Ik keek even rond mij en sprong toen terug het bos in. Ik liep nu met een heel ander gevoel. Ik was blij en had het gevoel dat ik de wereld aankon. Ik hoorde nog steeds het oorverdovende geluid van de gong en het leek zelfs dat ik bij elke slag me zelfzekerder voelde. Ik rende terug naar het huis. Wat daarna gebeurde, weet ik niet meer.
Al die gevoelens leken zo echt en ze waren zo intens. Ik heb het gevoel dat hier heel wat betekenis achter zit. Sommige dingen vallen ook te vergelijken met mij in het echte leven, bv dat ik word vervangen door de vriendin waar ik bijna altijd mee ben, en dat ik mij afvraag waarom mensen het niet fijn vinden bij me te zijn, of ik nu echt zó saai en stom ben. In de droom had ik ook het gevoel dat ik iets heel speciaal had meegemaakt en dat ik de enige was die naar die gong en dat rare ding kon, dat het alleen voor mij was bedoeld. Ik denk ook dat ik al eens een droom als deze heb gehad, ik herken sommige dingen. Wat kan de betekenis zijn? Is het een teken?
Xxx alvast bedankt