Golven, busreis

[quote]Ik droomde dat ik aan de cote d azur zat en dat het weer drastisch omsloeg. De zon maakte plaats voor enorme grote wolken. De zee werd wild en de golven hoger. Ik rende naar een soort punt toe waar veel mensen stonden te kijken.
Er kwam 1 enorme golf aan. Tsunami werd er beweerd? Het was grijs en ik was teleurgesteld. Ik was net tot rust gekomen. Je zag de palmbomen nog staan maar het paradijselijke sfeertje was weg... ik ging weg en fietste door de stad heen. Ik kwam uit bij een parkeergarage waar mijn neef stond met wat vrienden. Ik ging even een praatje maken. Toen ik weer buiten kwam lag er een dik pak sneeuw en het sneeuwde ook nog. Ik zag de palmbomen nog staan en het was een raar gezicht.

Frigide gevoelens of een uitbarsting met die golven? Onrust tijdens rust?
Ik merk daar niet veel van moet ik zeggen..

Ik werd tussendoor eventjes wakker toen de golf mij bijna overspoelde. Ik hoorde mezelf heel erg ademhalen en hyperventileren en ik werd ook zo wakker. Zo angstig was ik niet? [/quote]
Het onbewuste is weer onrustige geworden.
De ontspannen sfeer van een luie vakantie wordt verstoord door de inbreuk van de woeste golven en de deprimerende opkomst van bewolking koude en ijs of sneeuw.

Je hele stemming slaat dus om.
Ja zou het inderdaad frigide kunnen noemen.
Je ego heeft geen besef van wat er in je innerlijk gaande is, maar zulke dromen komen niet voor niets.
De turbulentie kan ook ontstaan als het ego een rustverstoorder is.
Compulsatieve gedachten en daden kunnen de vrede van het innerlijk ernstig ontregelen.
De zee is vrouwelijk (Anima)
De droom wijst op een depressie.

[quote]Ik was nogsteeds in een stadje in zuid Frankrijk en het weer was weer normaal.
Ik moest even werken daar in een bankgebouw want de man moest eventjes wat halen. Er stond een lange rij en ik moest de mensen helpen. Ik liep met 1 vrouw mee maar de pinautomaat en legde haar uit hoe het werkte. Ze was Spaans en rond de 30 denk ik, ze had lang zwart haar en een kinderwagen met 2 kinderen naast elkaar. (Anima?) Later hielp ik nog een Italiaanse vrouw met bruine krullen, zij was iets ouder.
Met de spaanse vrouw had ik heel lang gepraat. In het Spaans wat ik in het echt redelijk beheers maar in de droom sprak ik het vloeiend! Het was een aardige vrouw en we hadden diepe gesprekken. Helaas ben ik alles vergeten. Het voelde iig wel goed aan.
Ze zei me vaarwel en ik wilde eigenlijk haar nummer nog wel ook gewoon om ooit nog eens leuk te praten. (Ze was wel te oud voor me haha meer als gewone vriendin). Casandra of Sandra was haar naam.
Ik moest naar huis en pakte mijn koffers.. ik ging in de bus en reed weg.. ik moest huilen en voelde dat ik daar thuis was en niet terug wilde naar Nederland. Ik had heimwee... iedereen was zo aardig daar.. in mijn droom huil ik vaak en in het echt zelden.. ook gek.[/quote]

Pas maar op met Cassandra. Ken je de mythe niet? https://en.wikipedia.org/wiki/Cassandra

In die zuidelijke landen zijn ze anders ingesteld, leven meer van binnenuit en het klimaat beïnvloed mensen ook. Hartstochtelijk temperament is heel duidelijk aanwezig. Soms lijkt het wel of de warmte hen vormt. Maar het kan ook een fel temperament worden met haat en wraakgevoelens of vurige passie die echter even snel weer voorbij kan zijn. Niet voor niets het land van de opera en operette. Theatraal.
Het zal vast beter bij je gevoelens passen.

Hoe hoger je komt, hoe koeler ook het gedrag lijkt te worden.

[quote]De bus reed heel Europa door met tussenstops waar we even konden winkelen. Daar was ook 1 x een vrouw die stal. Niemand greep in van de bus passagiers maar ik liep naar haar toe en pakte alles van haar af. Ik smeet zo die plastic dingen weg. Wat weet ik niet meer.
We reden later verder in de bus en we reden van europa naar Rusland.. we kwamen gelijk in een andere wereld. Het was oud en een rommeltje. Het was schemerig en de huizen leken wel als in Afrika... golfplaten daken hutjes. Ik zag een drukke jongen (die ik ken hier uit de buurt) rondrennen daar in dat Russische dorpje! Het was apart. We reden door en kwamen echt na enkele oogwenken weer in mijn dorp waar ik vroeger woonde als klein kind..
Onbewuste (afstand/tijd) bestaan niet?
Ik wilde gelijk weer terug naar mijn paradijsje in het zuiden...[/quote]

Rusland is vaak een beeld van het onbewuste. Een verwaarloosd arm geheel uitgebuit door het communisme.
Dus ook verwaarloosde delen van jezelf. Meer mannelijk krijgshaftig wellicht.
De vrouw steelt misschien omdat ze arm is? Ze is tegelijk een deel van jezelf en dus ben jij mede verantwoordelijk voor haar berooide status. Je kunt dan wel lekker in de zon gaan liggen braden, maar de tegenstellingen in je innerlijk zullen je opbreken.

[quote]Het is wel een enorme droom met veel details... als jullie/je vragen hebt kunnen jullie altijd stellen!!
Desnoods kan ik wel helpen met analyseren al lijkt me dit wel iets voor gevorderden. Ik kan er niks van maken.. Ik mis verbanden... of zijn die er wel degelijk?
Ik zie eerder weer die grote contrasten... onrust en vakantie en golven en kalmte. Europa en Rusland . Rijk en Arm... [/quote]

In de wereld bestaan grote contrasten waar we virtueel bezorgd over zijn. Maar die zorgvuldig in stand gehouden armoede bestaat ook in onszelf.



1 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.