Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Hoi allemaal,
Ik had laatst weer een droom die mij nogsteeds goed bij staat.
Het was precies voor de dag dat ik had afgsproken met een jongen... (date).
Ik twijfelde heel erg omdat ik niet helemaal 'out' was...
Misschien ook angsten en onzekerheid wat mensen er van vinden als ik een vriendje krijg.
Misschien dat je dat in de droom kunt zien?
Ik droomde dat ik op een strand liep met oranje zand.
Het weer was grijs en bewolkt.
De zee liep omhoog als je er naar keek.
Ook de bodem liep mee omhoog.
Maar toch stroomde het niet naar beneden.
Het was een gek gezicht, ik zag veel mensen in de zee lopen.
Ik ging ook en ik kwam uiteindelijk uit bij een soort jungle.
Daar was ik weer alleen en eenzaam.
Om de jungle heen bleek een enorme kooi te zitten.
De kooi was denk ik 50 meter hoog en 10 km breed o.i.d
Er waren papegaaien die zaten te pikken aan de kooi, ze wilde weg.
Ik was daarna met een paar vrienden in een soort restaurant.
Ineens verlieten mijn vrienden/vriendinnen mij en verstopte zich voor mij.
Ik zat nu weer alleen aan een tafeltje.
Later fietste ik weg en fietste ik naar een ziekenhuis.
Ik moest eerst langs een groepje met stoere jongens die mij wilde grijpen.
Ik wilde er om heen maar het kon niet.
Uiteindelijk ben ik er toch gekomen.
Het bleek achteraf een soort kerk te zijn.
Later fietste ik door een stad heen met steile hellingen en afdalingen.
Er was een bakker die mensen nodig had. Ik wilde daar wel werken dus ging daar heen.
Alles was blauw daar, de muren , de deuren.... heel mooi donker blauw van de zee.
Wel was iedereen weer weg gegaan en lagen er enkel tassen in een kamertje...
Later stond ik voor een enorm vrijstaand huis naast een hoge kerk.
Ik belde aan en mijn opa en oma deden open (beide al heel erg lang overleden).
In het huis hingen allemaal Maria beeldjes en het leek Katholiek.
Mijn opa en oma ontvingen mij met open armen.
Het was fijn om ze weer eens te zien (welliswaar in een droom).
Dit was de droom....
Dat denk ik ook, dat je nog onzeker bent om aan anderen te tonen dat je een vriendje krijgt.
De kleur oranje vertegenwoordigt hoop, vriendelijkheid, beleefdheid en levendigheid. Zand is niet solide en het strand is een grens tussen het bewuste onbewuste.
Het weer in dit geval staat voor depressie. De zee staat als een helling naar boven. Het is de vraag wanneer het water het strand overspoeld (emotie).
De jungle is een wirwar van planten. Je zou er makkelijk in kunnen verdwalen.
De kooi is groot en houd je gevangen. Je zou en vrije vogel kunnen zijn, maar je emotie houdt toch iets tegen. Het restaurant geeft je voeding (energie).
Zo ben je in gezelschap en ineens ben je weer alleen. Eigenlijk moet je toch alles alleen doen.
Het ziekenhuis lapt je wonden op. Het leven laat littekens na. Maar deze kunnen je sterker uit een situatie halen. Een groepje kan zich beter/stoer voordoen, maar als je ze per individu bekijkt, vind je hun zwaktes. Net als iedereen. De kerk geeft je ook voeding. Alleen geestelijke voeding. Het brood en wijn (eucharistie) geven je geestelijke energie.
De tassen zijn de bagage van een willekeurig persoon.
|
Beheerder |
[quote]Ik droomde dat ik op een strand liep met oranje zand.
Het weer was grijs en bewolkt.
De zee liep omhoog als je er naar keek.
Ook de bodem liep mee omhoog.
Maar toch stroomde het niet naar beneden.
Het was een gek gezicht, ik zag veel mensen in de zee lopen.
Ik ging ook en ik kwam uiteindelijk uit bij een soort jungle.
Daar was ik weer alleen en eenzaam.
Om de jungle heen bleek een enorme kooi te zitten.
De kooi was denk ik 50 meter hoog en 10 km breed o.i.d
Er waren papegaaien die zaten te pikken aan de kooi, ze wilde weg.
Ik was daarna met een paar vrienden in een soort restaurant.
Ineens verlieten mijn vrienden/vriendinnen mij en verstopte zich voor mij.
Ik zat nu weer alleen aan een tafeltje.
Later fietste ik weg en fietste ik naar een ziekenhuis.
Ik moest eerst langs een groepje met stoere jongens die mij wilde grijpen.
Ik wilde er om heen maar het kon niet.
Uiteindelijk ben ik er toch gekomen.
Het bleek achteraf een soort kerk te zijn.
Later fietste ik door een stad heen met steile hellingen en afdalingen.
Er was een bakker die mensen nodig had. Ik wilde daar wel werken dus ging daar heen.
Alles was blauw daar, de muren , de deuren.... heel mooi donker blauw van de zee.
Wel was iedereen weer weg gegaan en lagen er enkel tassen in een kamertje...
Later stond ik voor een enorm vrijstaand huis naast een hoge kerk.
Ik belde aan en mijn opa en oma deden open (beide al heel erg lang overleden).
In het huis hingen allemaal Maria beeldjes en het leek Katholiek.
Mijn opa en oma ontvingen mij met open armen.
Het was fijn om ze weer eens te zien (weliswaar in een droom). [/quote]
De zee kan niet omhoog lopen, dat is een optische illusie.
Maar als jij hoger zit of kijkt, lijkt het soms zo door het perspectief.
De jungle is het onbewuste.
Je voelt je ondanks de enorme kooi gevangen en de vogels zoeken ook de vrijheid.
Het lijkt wel een dierentuin met veel bekijks, maar toch zit je daar nog gevangen.
Pagaaien zijn druktemakers, na-praters, opzichtig, extravert. Past niet bij jou dus.
De hellingen en heuvels wijzen op de moeite en de inspanningen die je moet leveren.
De tassen wijzen op de meegesleepte bagage. Er moet nog iets "uit de tas" komen.
De stoere jongens (de droom van de homo) zouden je wel willen pakken.
Later dan naar het ziekenhuis om je wonden te verbinden of de gevreesde (psychische) schade te herstellen. (bang voor een infectie?)
Alleen is veiliger maar dan ontbreekt je weer de liefde.
Je vindt jezelf terug bij die oude mensen die ook een beschermende functie hebben en geestelijke peetouders zijn.
Daar ontmoet je het geloof weer en de vertrouwde sfeer. Mogelijk loop je met schaamtegevoelens rond op dat gebied?
De kerk stond altijd haaks op de seksuele vrijheid terwijl ze tegelijk het kweken van zieltjes propageerde en het een gaat niet zonder het ander.
**Toen eens de reageerbuisbevruchting werd uitgevonden verbood de kerk dat.
Nota bene, zou het bevruchten het liefst zonder lust (*de erfzonde) moeten gebeuren. (dus alleen bedoeld om "leven te verwekken".
Nu hadden ze een "Platonische" lustloze methode* gerealiseerd, zijn ze er tegen?
(* nou ja, helemaal zonder lust gaat zelfs dat niet).
1 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.
Bedankt beide voor de heldere uitleg,
Ik kan me er goed in vinden.
Esmee:
Het klopt inderdaad van de kooi. Ik kan vrij zijn maar ik vind het lastig..
Ik hecht te veel waarde aan al die meningen van iedereen.
Dan zoek ik toch weer bevestiging etc.
Seherehzade:
Bang voor infectie?
Nee meer voor de meningen van anderen wat misschien ook de groep jongens voorstelt? En het ziekenhuis waar mn wonden geheeld worden? Alsof k daar wel werd geaccepteerd. Die geestelijke peetouders gaven mij ook een goed gevoel en ik kon weer verder.
Toch ben ik nog onzeker al dacht ik er van af te zijn.. het ligt wellicht dieper..
|
Beheerder |
Een ziekenhuis wijst meestal op iets dat werkelijk ziek is in de zin van een of andere disharmonie of innerlijk (neurotisch)conflict.
Een andere uitleg zou kunnen zijn dat er behoefte bestaat aan verzorgd te willen worden. (moederbeeld)
(*Soms is het een werkelijke ziekte)
Wonden kunnen schade betekenen die je ooit eerder opliep. (zoals Trauma's)
Je hebt het wel over meningen, maar waarom zouden die alleen van stoere jongens of mannen afkomen?
Daar schuilt beslist een andere angst achter. (vrees voor seksueel ge- of mis-bruik)