Het is bijna Freudiaans.
Schieten is vaak een vorm van kritiek.
Maar hier heeft het veel met seksualiteit te maken.
Eerst willen de mannen je penetreren met kogels, of "iets anders".
Daarna keer jij de rollen even om.
Maar je kunt de mannelijke invloed in je innerlijk en uiterlijk niet ontkomen, nog doden.
Die man is zo, omdat jij eigenschappen of gebeurtenissen onderdrukt.
Vaak gaat het om initiatiedromen, zoals voor de volwassenheid.
Maar ook later kan de moordenaar of rover terugkeren in je leven, als er iets moet veranderen.
Als je in contact komt met de schaduw, ontstaat altijd een inflatie, je neemt der dus iets van over.
Hier de moordlust. Wat op onderdrukte agressie kan wijzen. Of uitgestelde emoties.
De metro is een levenstrein, maar waarschijnlijk ook een ondergrondse met een "tunnelblik".
Jij zit in elk geval niet aan het stuur ervan.