Je boosheid keert zich tegen je.
Je zoekt het podium op om aandacht.
Iedereen moet voor je wijken.
Het water is het onbewuste en de brug en het touw de bekende beproevingen om je doel te bereiken.
Mensen of delen van jezelf vallen af bij dat waagstuk.
Je redt ze niet maar laat ze rustig vallen.
Het kind is bang van je en probeert je te bezweren.
Maar jij slaat het dood en daarna krijg je plots spijt alsof je bekeerd bent.
Dus laadt je het innerlijke kind weer op en wilt het naar het ziekenhuis brengen.
Het kind is gekwetst, omdat jij iets in jezelf kwetst.
Het moeilijk te bereiken eiland is een poging een en ander aan het grote publiek te brengen.
De val uit de boom zou op een "gevallen vrouw" kunnen wijzen.
Maar de gevoelens van het kind zijn de oorzaak van dat zelfdestructieve gedrag.
Je kunt gevoelens niet ontkennen en ellebogenwerk is iets in jezelf negeren.