Met het zorgen voor anderen heb jij jezelf uitgeput.
De zorg op zich is natuurlijk doodziek in dit land.
Mensen lopen op hun tandvlees, zo worden die uitgebuit.
Het heel sociale systeem wordt uitgebeend.
Op termijn kost dat meer dan een gezond systeem. Maar ze zijn altijd "kortzichtig".
Zorgverleners zijn vaak "redders" en dat blijven ze ook onder andere omstandigheden.
Maar ze vergeten dat er innerlijk ook een zorgbehoevende bestaat.
Daardoor pleeg je roofbouw op je energie, een burnout is het gevolg, daarbij krijg je dan vaak een depressie.
Al die kleding werkt als afweer en is verstikkend.
Het is net zoals die Babushka poppetjes.
Vele houdingen en kunstmatige of valse ego's afstrippen als uienvellen om tot de kern te komen.
Natuurlijk mag je genieten van het leven.
De vraag is waarom je dat niet kunt of van wie je dat niet mag?
De zorg is overbelast en velen weten niet wat anders te doen, want als je een baan hebt, probeer je die te houden in deze schrale tijden.
De Amerikaanse wegwerpmaatschappij is in de maak. The fit and the unfit.
Het strand grenst als bewustzijn aan de zee die het onbewuste is.
Het onbewuste is in opstand gekomen. Storm steekt op en het water (emoties) kunnen de dijken doorbreken, of het land ondermijnen en overvloeden.
