Vermoeiende gekke droom

[quote]
Ik liep op een kruispunt waar van rechts een tram kwam. De kruising was heel groot en tussendoor waren er geen plekken om te stoppen. Ik was voetganger.
Ik moest erg goed uitkijken dus..
Ik stak over maar er kwam een tram aan dus ik moest erg hard rennen maar ik kon niet zo hard als normaal.. (deed me denken aan nachtmerries die ik vroeger had, dan kon ik nooit schreeuwen of rennen).[/quote]

De tram is een beeld van de draak die je altijd zal vinden. (negatieve moeder of andere angsten)
De kruising staat ook voor beslissingen in je leven en inderdaad daar is geen stopplaats of vluchtheuvel.

[quote]Later droomde ik dat ik in de schemering langs een snelweg liep. (Wel op een voetpad) Vlak naast de berm..
Er was een benzine station waar ik veel mannen en vrouwen zag staan.
Ik keek nog eens goed en ineens zag ik dat ze helemaal geen kleren aan hadden..
Ik draaide mn hoofd weer om, schonk er geen aandacht aan en liep verder.
Plotseling merkte ik dat ze me zagen..
Ze renden op me af. Ik werd voor alles uitgescholden. Ik zou een gluurder zijn en homo etc. Voelde erg bedreigend.[/quote]

Een benzinestation staat wel voor energievoorziening maar kan een gevaar opleveren want het is ook brandbaar of vurig.
Wat moeten al die naakte mensen daar? Ze hebben geen kleding en staan in de kou of het is een beeld van seksualiteit.
Geen kleding aanhebben is niets kunnen verhullen. (Naakt is ook de waarheid) Het heeft iets van bloot geven.
Maar ze schelden jou uit of roepen je na. Iemand die zich zo provocerend opstelt zal toch geen moeite hebben met kijkgraag publiek?
Dat zou immers precies de opzet zijn anders ga je niet bij zo'n station staan in je niksje.
Maar ze hebben wel iets tegen hypocriet gedrag. Je moet gewoon zijn wie je bent zonder omhaal. Daar is soms best moed voor nodig.
Ze dagen je dus uit jezelf te laten zien. Kom uit de kast.

[quote]Erg vaag dit gedeelte van de droom...
Ik probeerde weg te rennen maar ze waren net zo snel als ik.
Later stond ik vlakbij een groene heg op een parkeerplaats. Een vrouw stond tegenover mij. (Gewoon met kleren).
Ze was laaiend en op dat moment merkte ik dat ik droomde.. ik werd eventjes lucide.
Ze wilde mij slaan met een knuppel en andere voorwerpen. Ik wist dat het een droom was en ik dacht: ik ben benieuwd ik geef me gewoon over want ik voel geen pijn en het is een droom..
Ze sloeg er op los, het was alsof het agressie of angst was dat zat opgekropt..
Toen ik niet reageerde werd het niet meer leuk voor haar dus liep ze mompelend weg..[/quote]

Natuurlijk zijn ze net zo snel, ze zijn immers een deel van jezelf. De vrouw zal een reden hebben om je af te ranselen.
Ze voelt zich misschien verwaarloosd of is boos dat je laf wegloopt en je niet verweert. Maar het loopt precies dood op dat gebrek aan verweer wat wel bewijst dat als jet het kwaad niet voedt het uitgeput raakt en verdwijnt of oplost.
Bij het benzinestation dacht ik al een opgekropte woede. Er is maar een vonkje nodig en de boel staat in lichterlaaie.
Daarbij die blote mensen die je uitjouwen en de plot is duidelijk. Je komt niet voor de dag.
Ik denk aan een uitspraak, "God spuwt de louwen uit". "Hij" houdt dus niet van watjes. Haha.

[quote]Later was ik op mijn werk en buiten stond allemaal industriële troep, ook stonden er veel containers.. Ik was klaar met werken en zocht een uitgang om de straat op te komen maar het leek alsof ik omsingeld was door afval.. toch kon ik er nog uit komen.
Ik liep door een buurt heen. Het leek een beetje op Engeland. Tikkeltje sombere buurt..[/quote]
Containers bevatten afval en staan in verband met ver-werken. De industriële troep zal waarschijnlijk afkeer wekken. Het is kil en zakelijk technisch enz. Maar ook een beeld van de toekomst waarin je zult moeten werken (in het zweet des aanschijns!) en een baan zoeken.
Je moet duidelijk nog wat opruiming houden in jezelf. De sombere buurt is een beeld van een depressieve stemming van de achterstandswijk die het onbewuste vaak is. Mensen hebben misschien niet eens kledinggeld? Het naakte bestaan.

[quote]Later was ik op reis met familie.
Ik liep door een smal straatje (leek Italië).
Ik kwam uit bij binnenplaats, in het midden was een soort klein meertje met een klein eilandje erop. Op het eilandje stond een tempel. Ik moest even wachten op mijn oom dus ik stond op een hoekje.. Er liepen aardig wat mensen rond maar dat waren geen toeristen.[/quote]
Een smal straatje biedt weinig ruimte tot ontplooiing. (introversie)
De tempel is een beeld van de ziel, ook een Zelfsymboliek van inkeer en devotie, weg van de wereld.
Een enorm contrast met de animistische, ongeciviliseerde barbaarse bende bij dat benzinestation.

[quote]Later zat ik in een slaapkamer die een beetje donker en somber was. De gordijnen waren dicht terwijl buiten de zon scheen.
Familie was ook somber en ik moest terug naar huis komen volgens mijn moeder en tante die thuis waren gebleven.
Ik reed met mijn oom en mijn vader door een landschap met groene heuvels en een treinspoor. Ook liepen er hoogspanningsmasten over de heuvels heen... nog steeds spanning?
Het was rustig en er was geen enkel huis.[/quote]
Ook hier introversie en afkeer van de wereld.
Buiten is het leven met zonovergoten groene velden. De levenstrein die je nu niet meer als draak bespringt.
Maar de hoogspanningsmasten vertellen een ander verhaal. Het is niet zo vredig als het lijkt er hangt stress in de lucht.
Het ego veroorzaakt hoogspanning. De trein is de draak en de slang, die echter als energie de levenscyclus belichaamt.
De vraag is waar je sombere kijk vandaan komt want de gordijnen zijn dicht. Het is of je het niet wilt zien en toch zult moeten.
Het vreemde is dat er geen enkel huis te bekennen is? Geen thuis? Ontheemd, ontworteld, op reis? De sprong naar het leven niet aandurven want het thuis moet je zelf gaan creëren. Dat is een stap naar volwassenheid maar levert ook bevrediging op want het is het doel in het leven. Je eigen kracht leren ontdekken, risico's durven nemen.

Een opleiding is maar een voorbereiding. Het biedt een schijnbare saamhorigheid die eindigt bij de drempel.

Het smalle straatje en de tempel op het eiland is een overzichtelijkheid zoeken in het kleine en beheersbare.
Maar het leven laat zich niet beheersen en is oneindig veelzijdiger. Je vleugels uitslaan kan soms stuiten op vliegangst.
Maar met navelstaren kom je er ook niet. Alhoewel alle antwoorden ergens in jezelf te vinden zijn.
Tussen wereldverzaking en ten volle leven ligt een onafzienbare afstand.
Het is beter eerst het leven te leven of minstens proberen te leven.
Is men verzadigd dan laat men dat ook gemakkelijker los.