narcist

[quote]Mijn moeder is een narcist en heeft in mijn verleden altijd stempel op mij gedrukt.
En bij bijna alle zorg instanties heeft ze mij aangemeld, en voordat ik met een psycholoog mocht praten is daarvoor tussen de psycholoog en mijn moeder
altijd al een aantal gesprekken plaats gevonden waar ik nooit bij was.Ze hadden dus altijd al een beeld over mij dat niet waar was.[/quote]
Het lag natuurlijk allemaal aan jou. Je zou het een probleemgeval by proxy kunnen noemen (Baron Von Munchhausen syndroom)
Zulke lieden bezitten totaal geen zelfreflectie en projecteren alles eenvoudig. Jij bent dan een aanplakzuil waarop ze hun klachten uiten.

Je zult wel een levenslange schuldenhypotheek hebben opgelegd gekregen van haar, die zoveel voor je gedaan heeft en je 9 maanden onder het hart gedragen enz. Dat maak je nooit meer goed. Haha.

[quote]M'n vader is van m'n moeder gescheiden ( m'n vader was de belangrijkste persoon in mn leven)daar werd ik zonder pardon van weg gerukt en ze kreeg alle kinderen mee en ze kan totaal geen kinderen kan opvoeden.
Ik kreeg altijd een draai om mn oren ik mocht nooit vrij uitspreken en er werd altijd tegen me gelogen,zelfs het speelgoed wat ik kreeg mocht ik niet zelf uitkiezen! En ze manipuleert alles en iedereen.[/quote]

Ja dat is niet leuk en lijkt wel op de haat en frustraties die ze op jouw botviert omdat jij een connectie hebt met die ex.
Het is als het ware allemaal jouw schuld dat het misliep, vandaar dat proxy verhaal. Het zou een vorm van plaatsvervangende schaamte moeten opleveren. Dat is echter een neurotische patstelling omdat het niet kan werken. Het werkelijke doel is immers buiten schot.
Machtsfrustraties worden door ongeschikte ouders op kinderen afgereageerd. Dat is heel moeilijk want een kind is van nature loyaal naar de ouders. Dat is in conflict met de realiteit, maar het kind heeft geen bestaansbasis en om zich te handhaven moet het wel marchanderen.
*Door de schuld op zich te nemen is het een zondebok geworden, maar het dragen van de schuld geeft het kind de illusie dat een vorm van controle heeft. Niets is voor de mens zo frustrerend als geen controle te hebben over de gang van zaken.
Datzelfde gedrag kom je ook tegen bij misbruik en andere slachtoffers. Ze zoeken dan de oorzaak bij zichzelf door de omkering van de schuldenlast en het rolpatroon in het conflictmodel. Dader/slachtoffer. Voorbeelden zijn kinderen die hun poppen verwijten maken. Ze nemen dan de plaats in van de boze ouder.

Een neurotiserende gezinssituatie is altijd een slechte basis die het hele leven kan blijven beïnvloeden. Als jij er niet was zou ze geen blok aan het been meer hebben. Maar waarschijnlijk wel tegen het lege nestsyndroom aanlopen want ze moeten immers iets hebben als p*spaaltje.

[quote]Dus ook de psychologen hadden niks door.
Iedere keer als ik m'n verhaal wou doen al vanaf kleins af aan ( 6 jaar) aan een psycholoog werd ik letterlijk uitgelachen en het lach altijd aan mij.
En ik werd nooit sirieus genomen.
Ik kreeg daarom een hele waslijst van diagnoses die ik zogenaamd mankeerde.
En ik wou nooit iets mee te maken hebben die psychologen![/quote]
Als er problemen zijn met een kind dien je eerst naar de ouders te kijken. Het kind gedraagt zich naar hoe het behandeld wordt. (of mishandeld)

[quote]Ik moest altijd met psychologen praten die mij nooit serieus namen, mn gehele leven moest ik aan de drugs( ritalin etc noem maar op)
Ik had zelf altijd al een innerlijk gevoel dat er niks met mij aan de hand was, en ik verzette me altijd tegen de medicatie. maar het werd me altijd opgedrongen en op school kreeg ik ook staf als ik het niet wou innemen.
Ik werd dus altijd bevooroordeeld door mijn omgeving overal waar ik heen ging.[/quote]

Heel frustrerend en ook totaal onjuist aan aanpak. Een probleemkind kun je beter een tijdje in observatie nemen om de sociale interactie te zien naar een andere omgeving. Een kind kan radicaal van gedrag veranderen in een gezonde bevestigende ondersteunende omgeving.

Een narcist kan je sowieso nooit een goed zelfbeeld aanreiken want onder grote bomen gedijd niets. De grote boom is de grootheidswaan.

[quote]Echter toen ik 20 was,en een wist dat ik dit zelf kon stoppen,kwam er een psycholoog met mij praaten ( die mij moeder ook al gemanipuleerd had) maar zei kon zien na een aantal gesprekken dat ik toch wel redelijk was ( tot mijn stomme verbazing, want ik begon echt psychologen te haten en ik wantrouwden hun omdat ze Nooit naar mij luisterden!) en ik gaf duidelijk aan dat ik wou stoppen met de zorg instanties dat het allemaal niet werkte voor mij.
Die psycholoog begon mij te geloven en gaf gehoor aan mijn idee om te stoppen met de 'zogenaamde' zorg.
Maar mijn moeder was het hier niet mee eens!
In een telefoon gesprek met mijn moeder ( waar ik samen met mijn moeder bij was) en de psychologe,gaf duidelijk aan dat ik hier niet mee door wilde gaan.
Mijn moeder wist zich geen houding te geven en ik kon zien dat ze het er erg moeilijk mee had.En ze probeerde de psychologe nog om te praten, maar dit mocht niet baten.
M'n moeder wist niks meer te zeggen, ze kreeg een brok in de keel.en was daarna niet meer vatbaar voor een fatsoenlijk gesprek ( dat was ze sowieso nooit maar goed)[/quote]

Natuurlijk viel dat niet lekker, stel je voor het probleem is door haar gedrag veroorzaakt. Je ziet hoe ze altijd zal proberen anderen de schuld in de schoenen te schuiven. Cognitieve dissonantie heet zoiets. Je mag het ook Oostindische doofheid noemen.
Het zelfbeeld van de narcist is broos en moet tegen elke prijs in stand worden gehouden anders onsteekt de beruchte narcistische woede de kop op. Dat is een methode om met alle macht de status quo in stand te houden en terug te winnen. Een nederlaag is immers voor een narcist het ergste wat hem kan overkomen (in hun optiek dan). Het zijn ook lieden die van een splinter een balk maken. Of van een mug een olifant.

[quote]Begin dit jaar ben ik naar een helderziende vrouw geweest, en dat was de 1 van de eerste mooiste/mystieke ervaringen die ik ooit gehad had,
Zij kon zien dat ik ( een jongen van 22) eigenlijk nog een kind van 4 was, omdat toen mijn trauma al begon toen ik zag wat voor onrecht mijn moeder m'n vader altijd aandeed toen ze nog samen woonde.
Ik werd helemaal opgeladen en kreeg en gevoel dat er nog hoop was in de wereld.
Toen ik klaar was met het gesprek met de helderziende, reed ik naar huis en huilde van blijdschap. Eindelijk iemand die me sirieus neemt en waar ik mee kan praten.[/quote]

Triest, intriest dat je op die leeftijd zo onzeker voelt als een kind. Ik hoop dat je een eigen weg durft kiezen en op eigen benen staan.

[quote]Toen ik thuis kwam zaten er 2 andere psychologen en ik vertelde hun wat ik mee gemaakt had en hun vonden het onzin.
En mijn moeder werd ook boos toen ik het haar vertelde, en dat deze hulp voor mij werkte.
Toen werd ze WOEST!!! en ze zei dat ik dan maar bij ''dat KUT wijf moest gaan wonen''

Dat was voor mij de druppel en ben heel verbaal agressief tegen mn moeder blijven praten en ik ging met mn vader praten en overdat ik bij hem wil wonen. ik zei dat het moest want anders doe ik haar nog wat aan, ik was zo boos geworden dat ik eindelijk m'n draai probeerde te vinden, ze dat zo keihard de grond in trapte.[/quote]

Nou dat moet je echt niet aan psychologen vertellen want de academie houdt zulke ervaringen buiten de deur als wanen en stoornissen of realiteitsverlies enz. De geestelijke wereld is voor hen ontoegankelijk en dus bestaat het niet.
Je moeder zal daar gegarandeerd gebruik van maken om je nog verder te manipuleren. Zo van, zie je wel, ík had gelijk hij/zij is niet normaal.

[quote]Een aantal later maanden heb ik een aantal hypnose sessie gedaan waardoor het trauma al een heel stuk minder is geworden.[/quote]
Hoewel hypnose de wortels soms kunnen blootleggen is het nooit een blijvende oplossing want toedekken helpt niet het probleem gaat dan ondergronds verder en veroorzaakt onbegrepen symptomen.


[quote]Ik Droomde dat ik voor de sportschool stond en er opeens een barst op mn telefoon zat en mn scherm kapot.
Dit vond ik erg balen, maar even later kon ik de grote kras gewoon wegvegen.[/quote]

De telefoon staat voor communicatie. Dat kan ook met het onbewuste zijn. Maar de kras wijst op een beschadigd zelfbeeld, denk ik.
De mobieltjes zijn namelijk heel vaak verbonden met selfies en op zichzelf gerichte communicatie. Het is een spiegel van Venus.

Het is natuurlijk niet zo eenvoudig dat je een kras op je ziel kunt wegvegen.
*Doet mij denken aan het portret van Dorian Grey van Oscar Wilde.

[quote]Toen ontmoete ik een jongen die me wel aardig leek en had overal lak aan alleen een beetje erg ontspoort.
Maar hij deed wat hij maar wilde.
Ik kwam hem tegen in een natuurgebied met allemaal auto wrakken, en hij had lsd op en bij zich en hij dealde ook.

hij reed ook in een auto volop aan de drugs( lsd ) en hij bood het me ook aan.
Ik kwam in de verleiding ( ik heb het in het echt 1 keer gedaan en t was een leuke ervaring) maar ik deed het toch niet.[/quote]

De autowrakken wijzen op gecrashte levens en zelfbeelden. Misschien lag jij er symbolisch ook bij op het autokerkhof?
Maar ook een gedeukte wagen kan vaak nog rijden.
Drugs werken ontremmend maar het risico is groot dat je inderdaad crasht en daar op de hoop gedeponeerd wordt.
Hij is een libertijn een bonvivant of een bohemien, een outcast. Maar dat is geen houding waarmee je leven kunt het is losbandigheid, anarchisme en rebellie. Mensen leven niet op een autokerkhof. Alles wat sterk afwijkt van de realiteit moet worden getoetst op inhoud.

[quote]ik woonde opeens toen weer bij m'n moeder en daar waren ook meerdere psychologen die achter me aan renden in het huis. Ik was DOODSBANG!
ik probeerde weg te rennen en toen ik bij de voordeur was was de deur dicht en kwamen ze dichterbij, ik kreeg de deur niet open maar ik herinner me wel dat ik naar buiten rende en was ontsnapt .[/quote]

De witte jassen lopen je met spuiten achterna en als je aan de drugs raakt hebben ze je ook te pakken.
Iedereen die ontspoort gedrag vertoont moet worden gesedeerd of platgespoten.
Maar dat is natuurlijk geen behandeling. Kan mij best voorstellen dat je woedend bent.

De enige manier is losbreken uit dat sfeertje en op jezelf gaan wonen eigen dingen doen en eens lekker uit de band springen, zoals Annie M G Smith dat zo leuk kon zeggen, "Doe nooit wat je moeder zegt".

Je eigen Zelfbeeld moet nog worden gemodelleerd. Dit keer mag je er zelf aan beginnen nadat je de oude beelden hebt vernietigd.

Neumann schreef eens dat narcisme (in de pubertijd) een Not-Ich was. Daarmee bedoelde hij een compenserende wanhoopspoging een zelfbeeld te ontwikkelen en daarom betitelde hij het ook als een vals Zelfbeeld. Narcisme komt in de jeugd twee keer voor. Eerst als het prinsje moet leren dat het niet het koningszoontje is en zijn plaats met anderen moet delen. De tweede keer als de puber in zijn zelfoverschatting meent onoverwinnelijk te zijn en de wereld te kunnen veroveren als een Alexander de Grote.

Heel lastig om dan een realistisch Zelfbeeld te vormen omdat je kijk misvormd is.
Ik noem het wel de blik in de lachspiegel al valt er triest genoeg niets te lachen.



1 keer bewerkt. De laatste keer was 6 jaar geleden door Sheherazade.

Het zal je zeker heel lang bezighouden en die littekens raak je inderdaad niet kwijt.
Maar je kunt je wel bevrijden uit die wurggreep door zoveel mogelijk zelf te ondernemen.
Elke ervaring bouwt immers nieuwe neurologische circuits in de hersentjes.
Er bestaat een methode die erop gebaseerd is om je denken vast te houden op b.v. een beeldscherm met een bewegende voorstelling.
Daarbij moet je dan wel zaken blijven bespreken zonder af te dwalen naar het verleden.
Die oude paden worden dan veranderd of verlaten en nieuwe koppelingen ontstaan.
Men noemt dat neurolinguistisch programmeren. NLP. Misschien eens proberen?
Zelf denk ik dat het herhalen van trauma's moeilijk te vermijden is en ze altijd een rol zullen spelen op de achtergrond.
Waar het om gaat is dat je die beelden niet laat schuiven tussen jou en de realiteit want dan haalt "ZIJ" je alsnog in.
Het inzien van drijfveren en projecties is een stap naar bevrijding.
Bedenk ook dat hoe moeilijk je ervaringen ook waren ze tegelijk een leerschool vormen.
Dus je kunt er ook iets positiefs mee doen. Het werkt soms als een springplank waartegen je je af kunt zetten.
Maar je kunt er dus ook "hoger" mee komen.

Wie werkelijke spirituele doelen nastreeft zal merken dat hem/haar geen enkel probleem bespaart zal blijven.
Zoals de "verlichte" zijn "hoogte" niet zal bereiken zonder eerst door de "hel" te gaan.
Probeer dus je kennis aan te wenden. Dan buig je die negatieve spiraal om in iets moois.

Je hoeft een moeder niet dankbaar te zijn of te respecteren als die je zo behandeld heeft.
"Eert uwe vader en moeder", is een slag in het gezicht van mensen die een vreselijke jeugd hebben gehad.
Die eer komt alleen toe aan mensen die hun kinderen lief hebben gehad en gegeven wat mogelijk was.
Dat is meer dan de primaire levensbehoeften aanreiken.
Verder ben jij er niet verantwoordelijk voor dat je op de wereld bent gezet.
Ouders denken meestal niet na als ze in een nachtelijke uitspatting een kind verwekken.
Het is de taak van elke ouder van dat kind een gelukkig en zelfstandig mens te maken.
Het kind is niets verplicht, de ouder wel. Een kind draagt geen verantwoordelijkheid, de ouders wel.
Wie zijn kinderen meer ziet als onmondig model of tinnen soldaatjes in het gelid is verkeerd bezig.
Wie kinderen niet toestaat eens boos te zijn al dan niet terecht mist opvoedkundig inzicht.
Een kind mag en moet eens uitrazen waarna er op een respectvolle manier bijgestuurd mag worden.
Slaan of tieren is daarbij niet toegestaan en draagt niets bij tot een beter begrip.
Het is het vervangen van redelijk overleg door angst, schuld, schaamte, straf en pijn. (autoritaire "opvoedkundige" maatregelen)
Een koppig of wilskrachtig kind moet je niet dwingen tot iets anders want dan versterk je dat gedrag negatief.
Wilskracht en zelfbeschikking zijn belangrijke waarden. Neem je die weg dan blijft er niets over dan onderdanig gedrag.
Dat is niets anders dan adaptatie aan een op dat moment hopeloze, maar hoogst ongelijkwaardige strijd die zich later zal wreken in afkeer en haat. Rebellie is altijd een uiting van verzet tegen een te bemoeizuchtige ouder. Het is heel gezond dat een kind zich gaat verzetten.
Het moet immers leren afstand te nemen en zelfstandig te worden. Al is een zekere vorm van aangepast gedrag wel wenselijk.
Maar het mag geen dwangbuis worden.

Je hoeft je niet te schamen als je terecht boos bent op je moeder.
Maar het is wel zaak dat je die woede leert beheersen want het kan een monster zijn dat op een gelegenheid destructief losbreekt.
Daar kun je anderen mee beschadigen, terwijl de dader een oude schim is in jezelf. Het kan tot zelfhaat voeren, depressies en zelfs suïcidaal gedrag of een aversie tegen het leven.
Het leven is te waardevol om aan de oude vijanden te voeren. (de moederdraak)



1 keer bewerkt. De laatste keer was 6 jaar geleden door Sheherazade.

Het is niet zo dat mensen die in kloosters leven perse ongelukkig zijn of zijn geweest.
Voor velen is of was het geen vrijwillige keus.
Het was voor families een traditie om een van de kinderen vooral de jongste naar een klooster te sturen.
Aangenaam te weten dat er een religieuze voor je zieleheil zal bidden.
Om dezelfde reden werden er ook postuum voorgeschreven diensten gekocht.
Anderen deden het om op die manier een goede opleiding te krijgen.
Maar het was vaak een manier om minder "in de markt liggende" onder te brengen.
Niet huwbare meisjes b.v. Hoewel een intrede aan aanzienlijke aanslag kon betekenen op het budget en de linnenuitzet.
Daarom was het ook een teken van welstand of aanzien een van de kinderen in te laten treden.
*De gelofte van armoede was niet te betalen.

Het lijden is zeker noodzakelijk, want zonder dat gaat men niet hongeren naar hogere doelen.
Of de kloosterling wenste zich zo'n leven om voortdurend herinnerd te worden aan het hogere pad.
Wie immers in welstand leeft heeft geen behoefte aan moeizame wegen.
Boeddha werd pas nieuwsgierig toen hij het paleis verliet waar hij werd vertroeteld en waar alle leed en vergankelijkheid hem verborgen werd gehouden.

Het heeft te maken met evenwicht. Zoals ik vaak stel, zal elke hoogte gepaard gaan met een even grote diepte.
Dat kan zeker voor iemand als jij met een slechte start een geruststellende gedachte zijn.
Je leed was een lot dat je dragen moest om verder te kunnen komen. Te gaan hongeren (geestelijk). Daaruit is je aandrang voortgekomen andere dingen te zoeken dan wereldse genoegens.

Als je alles hebt zoek je niet, dus inderdaad, eerst alles verliezen voor je beseft wat je bezit.
De heilige armoede was precies dat. Het gaat niet eens om materiële waarden. Al is elk bezit een ankerketting aan Samsara.
Het bezit is op zich geen beletsel, maar de gehechtheid eraan wel.

Eens kwam een man met een zeer kostbare vaas naar Boeddha als geschenk. Boeddha zei tot hem "Laat vallen".
De man begreep het niet en greep de kostbare vaas nog vaster. Daarop herhaalde Boeddha zijn uitspraak.
De man liet de vaas in stukken vallen en raakte verlicht.

Het gaat niet alleen om materiële zaken. Onverholen ijdelheid of hoogmoed kan op talloze manieren binnen sluipen.
Het verlangen naar bijzondere ervaringen, het pronken met vrome oefeningen, het verkrijgen van "gaven" (vooral op zweefclubjes te vinden).
Een spiritueel ego is erger dan een materieel ego of de gewone hoogmoedigheid en begeertes.
Daarom is ook het hebben van visioenen iets wat afleidt van de werkelijke verlichting en innerlijke leegte.
Duizendvoudig zijn de bekoringen. Maar iemand die moe is van deze bekoringen laat ze ook gemakkelijker los.
Zo zou je je ongans aan biefstuk kunnen eten tot je er van walgt en er nooit meer naar verlangt. Enz.
Om die reden mediteren Yogi's wel op een crematieplaats. ("versterving" beoefenen)
De oneindige reeks verleidingen is echter onmogelijk uit te putten. Het gaat om het beheersen van de aandacht.
Daartoe is in feite elk beeld geschikt maar beter is geen.
De gehechtheid aan kleine dingen is al evenzeer een beletsel.
Een kluizenaar at uitsluitend gras en bezat slechts een eenvoudige stenen nap. Op een dag viel de nap stuk en hij was eerst ontsteld, daarna begon hij te lachen want zijn grootste gehechtheid was doorbroken.
In kloosters at men wel van houten bestek. De ironie wil dat dit uit pure armoede ontstond. Maar op termijn werd het metalen bestek gebruikelijk.
Sommige kloosterlingen eisten echter "hun" houten bestek, uit "heilige armoede", dat inmiddels veel duurder was geworden dan metaal en een vorm van "welstand" begon te betekenden. Daarmee probeerden zij zich dus te onderscheiden van de rest in "vroomheid". Aangevuld met langere "demonstratieve" gebeden enz.
Of, zoals een abt eens gevat opmerkte, dat men de ijdelheid kon aflezen aan het aantal soorten ontbijtvlokken.
Zelfspot is daarom een goede leidraad.