Hoi Petra,
De slaapkamer en het bed vormen de plaats van sensualiteit en ontspanning. Dat zijn basisbehoeften in je leven. Bij jou zit daar een probleem: de slaapkamer voelt onbekend. Je probeert het zo goed mogelijk af te dekken, maar het water lekt eronder vandaan. Water staat voor emoties, je gevoelsleven. Je schrijft dat je het in de droom zelf beschouwt als huilen. Dus er is sprake van verdriet, dat verband houdt met je situatie in je slaapkamer, je seksualiteit.
Je zoekt er hulp bij, maar vindt die niet. Je collega is meestal gewoon een deel van jezelf, een bepaalde kwaliteit (vrouwelijke energie, ontvankelijkheid, gevoel, intuïtie). Het contact met dat deel van jezelf, dus het feit dat je intuitie je niet helpt, maakt dat het huis vreemd voelt. Een huis is symbool voor je lichaam. Je voelt je niet meer prettig in je eigen lichaam, door het verstoorde contact met je intuïtieve, je gevoelskant. Omdat je ook schrijft dat de moeder van die collega is overleden, denk ik dat het probleem te maken heeft met de relatie met je moeder, met patronen die voortkomen uit je opvoeding. Want als die collega een deel van jezelf is, is haar moeder dus jouw moeder.
Als je probeert af te dalen, wilt aarden, met je beide voeten op de grond te zijn, kom je een hoop geruis tegen. Er zijn veel mensen die iets van je willen, die je aandacht vragen. Ze willen iets kwijt - willen ze dat jij iets voor hen oplost, of misschien eerder dat je hun aanwezigheid erkent? Je kunt in elk geval geen contact met hen maken, want je zit met je hoofd bij je emoties, het probleem in je slaapkamer. Je laat je dus afleiden van het hier en nu, door je pogingen de slaapkamerproblemen in je hoofd op te lossen. Maar de werkelijke oplossing voor al die emoties zit 'm vermoedelijk in het herstel met je intuïtie. Aarden is daarvoor een belangrijke manier. Misschien heb je iets aan mijn associaties bij je droom. Succes!
