Het komt heel vaak voor dat mensen van overledenen dromen.
De herinneringen leiden meestal een eigen leven.
Maar tegelijk bestaat er een andere belevingswereld waar de geest voort bestaat.
Soms is dat griezelig echt. Bewijzen kun je het niet, maar voor jezelf kan het voldoen.
Via de telefoon als beeldspraak communiceer je even.
Die telefoon is natuurlijk overbodig, het gaat om intuïtie en telepathie.
Een plotselinge dood laat een surplus aan onverbruikte levensenergie achter, waar soms verschijnselen door worden opgewekt.
Mensen kunnen nog jaren contact hebben met overledenen of dierbaren.
Helaas is de inhoud zelden van een niveau waar de levenden iets aan hebben.
Wat weer doet vermoeden dat het slechts voortbrengselen zijn van de eigen geest.
Een zelfstandige identiteit zal immers altijd af gaan wijken van de eigen voorstellingen.
Maar de "geesten", of wat er achtergebleven is, lijken over het algemeen geen besef van tijd te hebben en evolueren vaak niet.
Vandaar dat er wel geopperd wordt dat dit een soort schil is van wie het eens was.
De bewoner is echter verder gegaan in een andere wereld.
De verschijning hoeft ook niet overeen te komen met je voorstellingen.
Meestal verschijnen ze namelijk veel jonger. Of op een leeftijd die ze het prettigst vonden.
Desondanks geloof ik wel in het hebben van contacten.
Maar hecht er niet aan want dat zal verlangens opwekken die je gaan kwellen.
Daarom is contact altijd met een taboe omgeven geweest.
