Hallo allemaal,
een paar maanden geleden stond m'n oudste zoontje (31 maanden) aan onze sierschouw "mercy" te roepen. Wij vonden dat op zich heel vreemd, maar het stopte zoals het begonnen was. Ik voel dingen aan en zie soms dingen en nu blijkt dat m'n zoontje ook "iets" ziet. Toen ik onlangs de accordeon van m'n overleden papa een plaatsje gaf, zei hij meteen " is van opa". Vroeg hij een koek, dan moest ik er ook een geven voor opa. Later begon hij ook over Mana. M'n tweede overgegane dochtertje kreeg de naam Jana. Maar hij was nooit bang, het leek eerder alsof hij het vanzelfsprekend vond. Nu is het al een paar nachten na elkaar dat hij huilend in de gang staat. Het licht is 's nachts aan en hij staat maar te huilen. Als ik hem vraag wat er is, zegt hij dat hij bang is. Ik vraag hem dan, waarvan hij bang is en het antwoord is " spoke". Uiteindelijk ligt hij dan nog nasnikkend, bij ons in bed. Ook durft hij niet meer in de keuken en in z'n kamertje, als het licht niet aan is. Ik voel hier negativiteit en dat is wellicht ook de reden dat m'n zoontje nu zo bang is. Hoe krijg ik die negativiteit weg? En hoe kunnen m'n zoontjes (heb er ook nog eentje van 8 maanden) voortaan weer doorslapen zoals voorheen. Ik heb schrik dat m'n jongste zoontje binnenkort ook schrik gaat krijgen van "iets". Die negativiteit komt niet van m'n overleden papa, want als hij er is, is er een aangename rust, die ik ervaar. Wat moet ik doen?
