toen ik klein was(iets van 0 t/m 6) woonde ik bij mijn vader thuis. Ik sliep op een kamer in een hoogslaper samen met mijn zus. als we gingen slapen was het donker in de kamer. Maar ik hoorde vaak een stem mijn naam zeggen. ik zei dan mirte zei je iets? Maar ze lag al lang te slapen. Ik vind het nogal raar dat ik dit heb onthouden en dat ik er nog steeds mee zit. inmiddels ben ik 14 en hoor ik geen stemmen meer maar ik heb al super lang niet meer in mijn vader's huis geslapen. ik weet nog steeds niet wat het is. misschien was het mijn zusje die in haar slaap praatte. maar raar genoeg vond ik de stemmen nooit eng. toch ben ik nu als ik in het donker alleen op mijn kamer moet slapen bang. dan lig ik helemaal weg gestopt met mijn hoofd onder de deken. (ik weet niet of dat ermee te maken heeft)
