In deze droom loop ik in een gebouw rond met veel trappen, samen met mijn nicht/vriendin. Ik zie dat zij van streek is en vraag wat er aan de hand is. Ze wilt eerst niet toegeven, maar uiteindelijk, na veel lieve woordjes, geeft ze mij een knuffel en huilt ze op mijn schouder. Ze stottert: "Ik weet niet wat er aan de hand is, maar..." Ze komt niet uit haar woorden en huilt flink.
Ze hoort haar vriendinnen verderop en stopt abrupt met huilen. Ze zegt: "Kom mee!" en rent een trap op. Ik ren haar achterna. Ze kruipt tussen open treden door, maar dat is voor mij te klein om tussendoor te kruipen. Ik kijk om mij heen en zie haar vriendinnen, die één verdieping lager staan. Het lijkt wel op de hal van een statig theater met rode vloerbedekking en zacht sfeerlicht. Ik zie mijn nicht/vriendin naar hen toe rennen en ik besluit om een omweg te nemen en de 'normale' trap te nemen.
Ik zie mijn nicht/vriendin als iemand die gedisciplineerd en verstandig is, dus ik gok zo dat zij het beeld is van mij verstand in deze droom. Natuurlijk is mijn verstand van streek, het weet niet wat het overkomt. Ik doe namelijk al ruim zes weken de MIR-methode (zelfgenezing) en ik zit al weken niet lekker in mijn vel. Veel problemen rond mijn keelgebied (stem kwijt, keelpijn, hoesten) en kleine kwaaltjes als voeten die vervellen, verhoging en een drukkende pijn tussen mijn wenkbrauwen (het Derde Oog).
Ik begrijp alleen niet wat haar vriendinnen betekenen in deze droom...
