De "geesten" kun je opvatten als gedachten en beelden, indrukken die je nog met je mee draagt.
Ze leven als het ware nog in je geest voort. Erger is het als je ze laat inwonen of zelf in het verleden leeft.
Het huis is je constitutie. Je hebt het nog niet verwerkt.
In een gezin waar spanningen heersen voel je die ook letterlijk.
Zweefclubjes komen dan met salie, lepels en pannen om de geesten te verjagen, als Don Quichot tegen zijn windmolens.
Je kunt in dromen heel reële aanrakingen ervaren (soms ook werkelijk als haptische hallucinaties)
Maar daar hoef je geen spoken bij te bedenken.
Jezus heeft het veel te druk denk ik. Vertaal dat eens als "de geest".
Want waarom zou precies Jezus overal als ANWB optreden?
Sommige, vooral oude huizen, zijn vervuld van de oude bewoners.
De hand die je voelde, was misschien oud, maar hier toch helemaal niet boosaardig?
Dus waarom zou je daar zo bang van zijn? Het lijkt mij veel meer een geruststelling.
Het is zelfs niet onmogelijk dat het een goede bekende was. (misschien zelfs je moeder?)
Het probleem met veel religieuze overtuigingen is, dat men zo eenzijdig gaat denken.
Er is immers een geestelijke wereld, die weliswaar goed en kwade zaken bevat,
maar daarmee net zo duaal is als de werkelijke wereld.
Het is een illusie om hemel en hel te postuleren als enige opties.
Jezus zei immers letterlijk: "In het huis Mijns Vaders zijn vele woningen".
Waarmee Hij natuurlijk doelde op de vele vormen van "verblijven of sferen".
"Zo boven zo beneden", is een oude esoterische wijsheid.
