Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
In deze droom lijk ik in een ondergrondse, donkere parkeergarage te zijn. Er is hier en daar een spotlight van fel kunstmatig licht. In het midden staat een zwart vierkant als gebouw, met aan elke kant van het vierkant een trap die naar boven loopt. Er staan veel mensen op de ophoging rond de trappen, klaar om naar het gebouw binnenin te lopen. Ze wachten geduldig af. Ik loop een paar rondjes om het vierkant (haha) en het valt mij op dat ik hier en daar docenten zie van mijn oude middelbare school. Ze kijken geduldig rond, vooral naar boven, wachtend tot de glazen deuren opengaan, of praten met elkaar.
Dan ben ik op een soort boerderijweg, die parallel loopt aan een provinciale weg. De boerderijweg is echter omgeploegd en er ligt overal zand. Ik loop met een oud-klasgenote over de weg en onderweg komen we een andere oud-klasgenote tegen. Zij zit in een graafmachine en graaft de weg overhoop. We vragen aan haar of ze meewilt [ik vraag mij af waar we naar onderweg waren] en ze knikt. Wel met haar graafmachine, echter. Dat valt niet mee: onderweg valt ze een paar keer uit haar graafmachine.
We komen in een vlakker gebied en zijn bijna bij ons doel. We lopen langs een slagboom, en aan de overkant van de weg, aan de zijde van de provinciale weg, staat een wit gepleisterd huisje. De oud-klasgenote in de graafmachine wilt iets repareren, maar in plaats daarvan gooit ze iets (een granaat) naar het huisje waardoor er brand uitbreekt in het huisje. “Het is echt jouw dag niet, hè?” zeggen we tegen haar.
De parkeergarage deed mij in eerste instantie denken aan de sfeer in de eerdere droom over de fiets in de stationshal. Zou het zwarte, vierkante gebouw met glazen deuren staan voor een stukje onbewuste waar ik niet aan zou mogen komen, en wat mij belemmert om naar de toekomst toe te werken? Ik werd in ieder geval erg moe wakker na deze droom.
De omgeploegde weg lijkt wel op mijn huidige levensweg: het ligt overhoop. Zand staat volgens het droomwoordenboek voor een moeilijke tijd of een verandering in mijn blik op iets. Het oud-klasgenootje in de graafmachine was altijd wel een durfal en een ravot, sportief ook, dus het zal wel iets te maken hebben met het stukje ‘durven’ in mijzelf. Durven om de aangelegde weg (levensweg) overhoop te gooien. Dit gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot, want ze valt een paar keer uit de graafmachine.
We komen in een vlakker gebied en lopen langs een slagboom, een grens. Dat staat vast voor stabiliteit. Langs de provinciale weg staat een wit gepleisterd huisje, iets geestelijks wellicht? Misschien een transformatie van het zwarte gebouw? Het oud-klasgenootje in de graafmachine wilt iets repareren, maar ze gooit per ongeluk een granaat door het dak naar binnen. De bom wordt tot ontploffing gebracht, zullen we maar zeggen. Er breekt brand uit – intense gevoelens – en de mensen in het huisje (vertegenwoordiging van het onderbewuste) raken in paniek.
Correct me if I'm wrong, haha.
De donkere parkeergarage is het onbewuste. Het licht is niet natuurlijk, geen zonlicht die vitamine D afgeeft. In de droom zie je kunstmatig licht. Het is iets dat geforceerd is.
Het zwarte vierkant doet mij aan de ‘zwarte steen’ van Mekka denken. Tijdens de Hadj maken pelgrims zeven keer een omgang rond de Kaba steen tegen de klok in. De Zwarte Steen is van iedere omgang het begin- en eindpunt. Zij zullen proberen de steen aan te raken of te kussen. Het heeft een goddelijke waarde.
De boerderij is aarden en terug naar de basis. Als je droomt over zand, is er het verlangen naar verandering, aanpassingen, nieuwe kansen en mogelijkheden in het leven. Dat omdat zand losjes en flexibel is. Als het nat is, kun je het een vorm geven. Ligt er zand dat opwaait kan het je zicht belemmeren. De slagboom is idd. een grens.
De graafmachine wilt de boel omploegen. Een andere kijk laten geven in situaties. Het huisje is je lichaam en ziel. Die wordt verwoest. Kennelijk is renoveren te veel werk. De fundamenten zijn heel goed bruikbaar. Het is beter om opnieuw te gaan bouwen.
|
Beheerder |
Ja juist Esme, dat vierkant is de kubus als Zelfsymbool.
(Een kruis is een uitgevouwen kubus!)
(Beiden staan in verband met Saturnus. Sater/Seth/Saturn/Kronos/Baäl/Jahwe/Iao/Jaldabaoth/Eel/El/Al-ah enz.)
De kubus is omgeven door trappen, wat hem tot een trap-piramide maakt.
Dus is de top de beroemde glazen hoeksteen.
Graven en de grond omwoelen is zwaar werk.
Maar hier is men zelfs met een graafmachine bezig om de natuur om te ploegen.
Heeft ook te maken met verwerking. Deels ook bewuster maken van een stuk onontgonnen gebied.
De graafmachine is een moderne draak. Het idyllische (slakken-?)huisje wordt vernietigd.
Deze meid of eigenschap (Kali) wil niets laten staan wat bestendig is of kan zijn.
Van dik hout zaagt men planken type. Maar de draak knikt wel ja.
De parkeerplaats is een statische toestand. (ook het onbewuste)
Het duister is het labyrint en het onbewuste waar nog geen licht is doorgedrongen.
Een ontploffing is opgekropte woede.
De slagboom kwam al eerder voor en geeft aan tot hier en niet verder.
Grens bewuste/onbewuste of gewoon verboden gebied?
Kan ook betekenen dat je aan voorwaarden moet voldoen om verder te mogen.
Het is in elk geval een waarschuwing.
Het witte "heilige" huisje is vaak een zielehuisje. (introversie/ introspectie/ navelstaren/ Yoga)
Hier wordt het met grof geweld vernield.
Je zou bijna zeggen dat alles wat je heilig is omver wordt gehaald door die brutale meid.
Soms moet het oude wel sneuvelen voor er iets nieuws ontstaat.
Maar deze zelfdestructieve eigenschappen kunnen ook te ver voeren.
4 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.
Bedankt! Komt mijn droomuitleg toch erg in de buurt, haha.