Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Vannacht een heel vreemde droom gehad: ik werd geadviseerd me te laten opnemen in een psychiatrisch ziekenhuis, en deed dat dus ook. Daar zat ook een bekende van mij, ook opgenomen. Ik werd op een kamer gelegd met alleen een bed, en verder werd ik alleen gelaten. Na een week kwam mijn behandelend arts vragen hoe het met me ging, en of de therapieën aansloegen. Welke therapieën, vroeg ik. Hij noemde wat op en vroeg ook naar de medicijnen. Ik heb nog helemaal niks of niemand gezien, antwoordde ik. Dat vond hij vreemd, en vroeg mij waarom ik niet eerder ergens naar gevraagd had. Ik legde uit dat ik dacht dat juist de rust (slapen, slapen en nog eens slapen) het eerste deel van de behandeling was. Dit was volgens hem echt niet de bedoeling en hij zou er achter aan gaan! Weer een week helemaal niks, en toen sprak ik de bekende van mij: zij was helemaal enthousiast over hoe goed de therapieën waren en hoe gezellig de bijeenkomsten. Ook haar vertelde ik dat ik helemaal nog niks of niemand had gezien. Ze reageerde heel kort: "O, jammer" en ging weer weg. Ik ging terug naar mijn kamer, verdrietig, en viel in slaap. Toen werd ik wakker...
|
Beheerder |
Dit is meestal een indicatie dat er iets niet in orde is.
Het wijst vaak op een werkelijk ziek zijn, maar daarmee bedoel ik meer een geestelijk probleem.
Daarmee hoef je nog niet naar de psychiater hoor.
Wellicht voel jij je genegeerd of vereenzaamd.
Tegelijk is er een behoefte aan rust.
Maar die totale inkeer zou iets naar boven moeten brengen want niets werkt zo confronterend als strikte rust en eenzaamheid.
De ziel verdraagt geen stilstand zei Jung. Als een patiënt onhandelbaar was en geen enkele motivatie bezat te genezen.
Of als iemand ervan werd verdacht te simuleren schreef Jung permanente bedrust voor en strikte isolatie.
Hij wist als geen ander hoe uiterst effectief die behandeling was.
Je kunt niet geholpen worden als je niet erkent wat er mis is of dingen verdringt.
Therapie kan dus pas beginnen als er een probleem bestaat.
Het heeft geen zin medicatie te slikken als er geen diagnose is gesteld.
Totale bedrust is echter een passieve houding of inertie.
Juist daarmee belandt men in dromen in zo'n kliniek het is immers een vorm van depressie en uitputting.
Wie geen enkele interesse vertoont in zijn omgeving is ziek.
Je onderzoekt in je droom geen mogelijkheden.
Dat wijst op een stuk passiviteit of initiatiefverlies in je dagelijkse houding.
Maar het kan ook wijzen op een gebrek aan energie, waardoor lusteloosheid en depressie kunnen ontstaan.
Het ziekte beeld is dus juist die passiviteit.
Dat je je in je droom laat opnemen duidt dat je het lastig vind om aan zelfreflectie te doen. Anderen observeren je daar en wordt er vaak aangenomen wat en hoe de hulpverleners je analyseren. Daar kun je onzeker van worden, vandaar dat je verdrietig wordt. Wat heeft dit je nou geholpen in je droom? Als je bewust aan jezelf werkt heeft het zin. Niet als je volgestopt wordt met pillen (indien noodzakelijk is natuurlijk doen). Zo’n afdeling is ook niet huiselijk. Kamers zonder sloten en mensen die niet echt blij zijn. Zorg in je echte leven dat je niet belazert word voor één of andere kwakzalverij. Wees bewust met dat wat je kiest. Een goede voorbereiding of doorvragen helpt. Dan weet je wat je te wachten staat en kun je afwegen of het wel/niet nodig is.
Esmee: zelfreflectie is inderdaad lastig. Pillen neem ik niet zo snel, en ben hard aan het werk met mezelf. Het verdriet in mijn droom was meer omdat ik zag dat anderen wel geholpen worden en ik in mijn beleving dus niet, en aan mijn lot werd overgelaten. Niemand bekommerde zich om mij, terwijl de arts wel aangaf dat dit moest. Zelfs de bekende in mijn droom liet mij achter, en ook al riep ik heel hard dat ik hulp nodig had, niemand kwam. Toen ik wakker werd had ik dan ook een heel vervelend gevoel, wat heel lang aanhield.
Ik heb nu vakantie, en wat overeenkomt met mijn droom, is dat ik nu heel lang slaap! De ochtenden heb ik al bijna de hele week niet mee gemaakt, terwijl ik toch redelijk op tijd naar bed ga. Omdat het vakantie is, zet ik geen wekker. Gebruik geen medicijnen.
Waar ik wel wat aan heb is je laatste opmerking over het goed laten informeren... ben te goedgelovig vaak in aanschaf van dingen!
De psychiatrisch ziekenhuis is een koude bedoening. Een arm om je schouder kun je wel vergeten. Het is alleen praten, praten, praten. Soms hebben mensen ook een lekkere warme knuffel nodig.
|
Beheerder |
Anderen in je droom kunnen delen of hulptroepen van jezelf zijn.
Maar jij bent de dromer en zult jezelf moeten helpen.
In het moeras blijven steken is geen vooruitgang te noemen.
Niemand komt je helpen als je op bed blijft liggen.