Vannacht had ik een enorm vreemde nachtmerrie.
Het begon allemaal redelijk gezellig, we hadden een schooluitje naar een kasteel met een tunnelstelsel erbij. We wouden net terug gaan maar het begon ineens te bliksemen. Op de weg langs de uitgang reed een vrachtwagen (van de Dirk, vraag me niet waarom, deze hebben we niet eens waar ik woon maar hey) voorbij, en die werd geraakt door de bliksem. Iedereen rende terug naar binnen het tunnelstelsel in. Ik en een paar vrienden en een leraar gingen naar de andere kant van het tunnelstelsel, waar een andere uitgang was. We gingen naar buiten en het leek redelijk veilig. Dus liepen we verder. Ik had weer bereik en ik kreeg een bericht binnen dat er een noodsituatie was uitgeroepen. Iedereen ging terug naar binnen behalve ik. Ik bleef kijken en plande een plan om weg te komen. Ik werd naar binnen getrokken door mijn beste vriend en achter mijn voet is een bliksemschicht. Ik probeer mijn moeder te bereiken. Mijn berichtjes waren letterlijk "Ik ga misschien dood." Mijn moeders reactie was: "Ok" Ik stuurde nog een bericht "Ik houd heel erg van jullie." Mijn moeders reactie was weer: "Ok" Toen viel mijn bereik weg. Er was een jongen bij in een rolstoel, die dus niet kon lopen. Een van mijn vrienden zei iets in de richting van: "Maak het busje open, en ik zorg dat hij veilig in het busje komt." Een leraar maakte met de sleutel de auto deuren open, en hij rende met de rolstoel naar het busje, en haalde het net. Toen, kwamen er allemaal bussen aangereden. Een van de chauffeurs deed het raam open en riep: "We zijn hier voor Kirsten en de rest, vanuit Monica." Monica is mijn moeder. Iedereen was blij en we haastten ons in de bussen. Iedereen was blij en we gingen naar school.
Ik vind dit echt zo'n rare droom en ik kan me niet voorstellen dat dit iets is zonder betekenis...
Kirsten