Het lijkt mij een stukje boosheid dat nog broedt.
De pop is een vorm van gefrustreerd innerlijk kind.
De onmondigheid ervan betekent dat het niet bewust is en dus nog in het stadium van een pop verkeert.
Uiteen rukken is zoiets als onderzoeken en vernietigen.
Maar de woede die in de pop huist is nu ook op jou overgegaan en daarmee bewuster geworden.
Dat is precies wat een schaduwkant doet, inflatie veroorzaken.
Daarmee infecteert de inhoud het bewustzijn en ben je zogezegd aan je vijand gelijk geworden.
Je bijt niet naar de hand die je voedt is een bekend spreekwoord.
Hier word je liefde met vijandigheid beloond.
Maar wie weet hoe gekwetst de "pop" in jezelf is?
