Ik word net wakker uit mijn droom, misselijk en ontdaan. Ik twijfelde zelfs of het niet echt was. Eerst schiet 'n man met 'n geweer per ongeluk 'n man neer. Niet zijn bedoeling maar hij had 'm niet gezien. Ik vertel 't tegen mijn overleden moeder. Ik moet echter opschieten. Ik ben weer opgeroepen voor 'n missie in afghanististan, m'n derde. Ik pak al m'n spullen maar moet snel zijn. (niet echt ooit geweest) eenmaal onderweg bel ik om te melden waarvan ik getuige was van die man. Van mijn moeder hoor ik dat de man die schoot overleden is. Vervolgens ben ik zelf stervende. Tegelijk is er nog 'n vrouw aan 't sterven. We zijn schoon en verzorgd en klaar om te gaan. Zij sterft eerder. Uitgebreid en gedetailleerd zie ik mezelf sterven. Verpleegkundigen zorgen goed voor me, dat ik goed lig. De arts ziet me nog in 'n tussentoestand. Het duurt zo lang dat ik zelfs nog 'n keer ga plassen. Dan ben ik dood en mijn man kan me horen. Letterlijk wat ik zeg. Dat is zo geruststellend. Ik blijf dicht bij hem. Mijn kinderen zien mijn voetstappen op de natte brug. Zij gaan hun eigen weg maar ik blijf dicht bij mijn man.. Ik blijf vooral op de slaapkamer. Er komt nog 'n oudere vrouw langs die nog niet wist dat ik dood was maar me toch ziet. Ik ruim in de slaapkamer op. Organiseer het zodat m'n man dat niet hoeft te doen. Hij krijgt 'n relatie met een andere vrouw. Het is OK zeg ik en prima, ik geef hem ruimte en hoef daar niet bij te zijn. Ik vertrek en word dan wakker
