Ik heb vaker last van nachtmerries en wordt dan vrijwel altijd nat van de tranen wakker maar deze droom kan ik maar niet vergeten en kan hem in detail weer terug halen in mijn gedachten.
Ik lig op een bed in een kamer te slapen. Opeens word ik wakker en zie allemaal familieleden 1 voor 1 huilend de kamer in komen op afscheid van me te nemen.
Aan mijn nicht, die op dat moment bij mijn bed staat, vraag ik: " Wat is er aan de hand? " Ze begint nog harder te huilen en nee te schudden en loopt dan weg. Mijn vader, die al de hele tijd bij me in de kamer is, zegt dan: "je bent ongeneeselijk ziek en je hebt niet lang meer" Dan zeg ik: "ik voel me hartstikke goed, ik ben niet ziek" maar mijn vader blijft volhouden dat ik in bed moet blijven omdat het einde echt nadert voor mij.
Als iedereen is langs geweest en ik, tevergeefs, iedereen heb geprobeerd te overtuigen van mijn uitstekende gezondheid zeggen mijn vader en moeder dat ik mee moet komen. Ik loop met ze mee en ik ga op de achterbank van de auto zitten. We beginnen te rijden en mijn moeder blijft maar hardop huilen en mijn vader ook. Als ik vraag waarom ze huilen krijg ik geen antwoord en wordt ik de hele autorit genegeerd.
Dan hoor ik dat we op een grindpad rijden en de auto stopt. Mijn moeder doet de deur open en ik stap uit. Mijn ouders rijden huilend weer weg en ik blijf achter. Als ik dan verbaasd achterom kijk, zie ik tot mijn schrik dat ze me hebben achtergelaten op een kerkhof.
Ik ben zo geschrokken van deze droom en heb ook heel lang gedacht dat ik spoedig zou sterven. Een verschrikkelijke droom waar ik nog steeds de betekenis niet van weet en die mij waarschijnlijk de rest van mijn leven bij zou blijven. Ik zou zo graag weten wat dit te bekenen had en misschien kan ik t dan een keer achter me laten want is toch heel vreemd dat ik jaren later nog te vaak aan deze droom blijf denken.
Alvast bedankt!
groetjes angela
