Zijn blikken volgen mij, als ik hem op afstand langzaam voorbij loop. Zijn ogen wijken niet niet af, hij blijft strak kijken vanuit zijn stoel. Ik loop in een rustig tempo gewoon door en hou hem stiekem in de gaten. Schuin achter hem, waar ik moet zijn met de kinderen blijf ik staan. Hij kijkt nog steeds, zijn ogen branden op mijn huid. Die donkere blik, die heldere ogen en zwarte shirt geven mij een raar gevoel. Plotseling pakt hij zijn mobiel, en begint razend snel te typen. Ondertussen kijkt hij op om zijn blik weer op mij te richten, en typt dan weer verder. Op afstand blijf ik kijken naar de handelingen en bewegingen die hij maakt. Mijn hart begint te bonken, wat is hij toch aan het doen! Opeens kijkt hij op, gaat in een snel tempo staan. Draait zich volledig om naar mij toe, zijn mobiel heeft hij in zijn hand en zijn duim hangt boven het scherm en zijn blik doordringend op mij gericht. Hij slikt, kijkt naar zijn scherm en kijkt mij weer aan. Ineens begint hij te roepen: En niet gelijk APP-en !!!!! en laat zijn duim zakken op zijn scherm terwijl zijn blik nog steeds op mij is gericht. Ik hoor mijn mobiel geluid maken. Ik pak snel mijn mobiel en zie inderdaad zijn berichten binnen komen. Als eerste zie ik drie foto’s! Ik kijk naar de foto’s en daarna richt ik mijn aandacht op hem. Die foto’s zijn van een paar minuten geleden. Mijn blik gaat terug naar mijn scherm om te lezen wat voor bericht hij erbij getypt had. Met een schrik zie ik dat mijn scherm op zwart staat. Mijn hart begint op volle toeren te bonzen, want wat stond er nu? Wat wilde hij vertellen?
Ik kijk op …… en kijk langzaam mijn slaapkamer in!
