Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
|
Beheerder |
In de droom gaat de ene scene over in een andere.
Ik zie ergens rechts achter mij een gestapelde laagbouw met een donker overhangende galerij.
Het is een rijtjesblok van enkele lagen.
Vanuit de bovenverdieping zie ik iets vliegen en weet niet of het nu vleermuizen of vogels zijn, of wie weet andere vliegende creaturen?
Het is vrij donker aan het worden als laat in de avond en het doet mij denken aan een plantsoen van vroeger waar nare dingen meemaakte.
Wat later als ik omgekeerd ben is de hele omgeving veranderd.
Het is nu een uiterst kaal, ruig, woestijn, rotsachtig landschap, zonder kleur, buiten het grijs, bruin en basalt van de steen. Omdat ik nu omgekeerd ben, zie ik links weer een laagstructuur, maar die bestaat hier uit massieve rotsen die wel op elkaar gestapeld lijken als kussens zo uitstulpend. Alsof ze door hun eigen gewicht zijn uitgezakt als natte balen. Maar het zijn wel hoge imposante rotspartijen.
Beetje dat Great Canyon beeld.
Intussen zoek ik mijn weg door het woeste land vol keien en moet ergens een steile wand beklimmen.
Iemand heeft met een houweel een paar stukken weggeslagen, want de gladde kiezelachtige rotsen zijn niet te beklimmen, er is geen enkel houvast. Als ik dan eindelijk via die breukvlakken en scherpe randen boven raak, lijkt het een richel waarachter een diepte begint.
Vrees dat het water niet ver is.
Maar links boven mij uittorenend is dus die ongenaakbare rotswand, waarvan de hogere lagen steeds verder over elkaar heen zijn gepositioneerd, net als de eerdere galerijen. De sfeer is vreemd, luguber en schemerig wordend. Unheimisch.
Bovenin zie ik een viertal donkere ruwe gaten of holen en ook hier zie ik wat naar buiten komen en vliegen. Ik vermoed dat het een paar vleermuizen zijn.
Er komen er steeds meer, tientallen, honderden, duizenden, de lucht raakt ermee vervuld. (heb dat weleens in het echt gezien)
Ik ben niet bang van vleermuizen, want het zijn leuke, schuwe diertjes en kunnen zich uitstekend oriënteren.
Dus ben ik ook niet bang dat ze in mijn lange haren terecht komen. Toch voel ik wel iets zachtjes tegen mijn hoofd vliegen.
Later zie ik op de rotsgrond een aantal vogels die iets weghebben van zwaluwen. Alleen niet met zo'n typische gesplitste staart, maar als ze zitten zie je dat ook niet. Het lijfje is zwart maar op de rug zijn ze lichtgrijs. Het zijn mooie, gestroomlijnde, elegante, niet schuwe vogeltjes en ik ga behoedzaam verder om er niet een te raken. Er zitten er vrij te midden van andere wadvogels als meeuwen en dus zijn we niet ver van zee. Ik zie ook duidelijk wat waterplassen alsof het eb is.
(Naja, misschien zie ik ze wel vliegen haha).
Waarom ik het hier plaats?
Omdat het mij doet denken aan Dag Hammarskjöld uit zijn boekje "Merkstenen".
Overigens zeer het lezen waard, pure mystiek en poëzie, soms bijna magisch realisme en tegelijk diep religieus bewogen.
Het zielelandschap waarvan hij zich zeer bewust was en waarover hij lucide dromen beleefde.
Rechts achter je bewuste kant, maar het zit ergens op de achtergrond. De laagbouw en galerij zorgen ervoor dat je in de luwte blijft.
De vleermuis symboliseert de wedergeboorte (rituele dood). Aan de ene kant bewonen vleermuizen donkere holen en anderzijds hangen ze met hun kop naar beneden, wat ook de houding van baby's is voordat ze worden geboren. Wanneer de vleermuis verschijnt is het tijd bepaalde angsten onder ogen te gaan zien en blokkades en maskers af te werpen.
De vogel staat voor spirituele vrijheid. Het is ook even de vraag om wat voor vogel het gaat. Jammer dat je je niet kan herinneren hoe ze voortbewegen. Een vleermuis fladdert snel. Het is wel zo dat wanneer het donker begint te worden, de vleermuizen actief worden.
Een woestijn staat voor verlatenheid en eenzaamheid. Het laat een beetje een ruig landschap zien. Zware keien uit het verleden. Ontberingen die geleden zijn. Het landschap voelt unheimisch, omdat het verloren lijkt. Als de kluizenaar (tarot) op de berg.
Je blijft positief, want je hebt hoop om snel water te ontdekken.
De wedergeboorte naar spirituele groei is door de jaren heen zichtbaar geworden. Ook demonische invloeden weet je te onderscheiden en zorgt ervoor dat je wegens alle omstandigheden je inmiddels senang voelt. Lange haren is ijdelheid en verlangen naar de jeugdigheid.
De zwaluw staat voor vernieuwing en een fris begin, vrijheid en een prettig huis. Eb en vloed symboliseert het levensritme.
2 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Esme.
|
Beheerder |
Hoi Esme
Leuk dat je reageert.
Ik kan mij heel goed de scene voor de geest halen.
Maar het typische gefladder van de vleermuis was niet te zien.
Hier zie ik soms gaan heel laat in de avond of zelfs 's nachts en een keer zat er een in de hal.
Schattig klein bang diertje. Zo kwetsbaar. Is heel voorzichtig buiten gezet.
Ik denk dat de overgang van vleermuis naar zwaluw iets kan betekenen.
Immers de zwaluw is niet geheel zwart.
Beiden schuilen typisch in holen.
Ik dacht ook aan een nieuw begin want een zwaluw staat voor de lente.
Tegelijk een geestelijk beeld.
De zee zelf heb ik hierbij niet gezien maar het leek wel een ruige kust.
In het voormalige Joegoslavië nu Bosnië zag ik wel zulke kusten.
Kan dus Mediterraan zijn maar is natuurlijk meer symbolisch.
Een periode van eenzaamheid en leegte, verlatenheid, is inderdaad actueel geworden.
Bedankt voor je uitleg.
1 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.
Een zwaluw die onder het dak van een huis nestelt, brengt de bewoners geluk.
Zeemannen geloofden dat het eerste wat ze zouden zien als er land in zicht kwam een zwaluw zou zijn. Ze lieten daarom tatoeages zetten van zwaluwen. De zeeman geloofde dat de zwaluwen hem weer thuis bracht als hij zou verdwalen, maar ook dat ze zijn ziel weer naar huis zouden brengen indien hij zou verdrinken.
De zwaluw staat symbool voor hoop, trouw, vrijheid en altijd de wens om veilig naar huis te keren.
De diepste wens van ieder persoon is dat iedereen, die het huis verlaat, ook weer veilig naar dit huis terugkeert.
1 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Esme.
Hey Seherezade,
Ik heb de uitleg nog niet gelezen dus ik ga een poging wagen...
het lijkt wat op een levensreis..
Verschillende emoties en gebeurtenissen..
De vliegende wezens zijn vrij maar vliegen niet door een mooie omgeving..
Het is grijs en kaal. De rotsen kunen opgestapelde (negatieve) emoties zijn.
Welliswaar ingezakt (maar nogsteeds erg dreigend?)
De stijle wand van de rotsen is een apart beeld. Geen houvast...
Alsof het dingen zijn die je niet kunt vast pakken,
reeds verwerkte emoties die zijn opgeslagen op een bepaalde plek.
Je kon het water niet zien maar het zou inderdaad wel aanwezig zijn..
De plassen zijn misschien huilbuien?, in die sombere boel zou dat kunnen.
Plassen tranen...
De strakke lijnen maken het ook erg strikt en precies..
Het lijkt ook wel alsof je wat eenzaam door de omgeving sjokt..
Net een film scene..
De meeuwen en de vogels leven hun eenvoudige simpele, sobere leven in het unheimische gebied..
Wordt er bijna somber van als ik dit schrijf. ;)
Hoop dat het je een beetje inzicht geeft,
Ik ga nu het deel van Esme even lezen.
|
Beheerder |
Denk je CE.
Je doet het heel goed.
Het was zeker een levenstocht, overlevingstocht, beproeving.
Je brengt mij wel op een idee.
Ik schreef dat de rotsen als ingezakte balen leken.
In de megalietenbouw zie je wel enorme stenen of rotsblokken die precies in elkaar lijken te passen.
Er werd wel geopperd dat ze iets bezaten om steen zacht te maken.
Maar minder bekend is dat men zelfs in het oude Egypte al een soort beton kende.
Dit even terzijde, maar die balen zouden wel versteend water kunnen symboliseren of een dam?
De overgang van rots naar water komt in mythen vaker voor.
Water uit de rots slaan bijvoorbeeld als magische handeling.
(Het landschap zou aardig passen in zo'n Indiana Jones verhaal).
De rotsen gaven mij wel een gevoel van ontzag en ik voelde mij klein.
Dus een vorm van dreiging zou kunnen al voelde ik mij niet echt bang meer verwonderd over die donkere gaten.
Daar zou van alles uit kunnen komen. Je zou het bijna een Egyptische plaag kunnen noemen.
Er komen zeker emoties boven, dus je hebt wel gelijk met die plassen.
Het is vooral rouwverwerking denk ik, vandaar ook die doodse vlakte en dat dorre landschap.
De sfeer was zeker deprimerend en somber.
In de alchemie bestaat het beeld van de vallei des doods.
Het enige leven bestond uit de vleermuizen en vogels. Geestelijke wezens.
Rechte lijnen waren er niet alleen in het eerste deel met de huizenbouw.
Rechte lijnen zijn meestal onnatuurlijk.
Als ik ergens op een strand loop en de wadvogels zie overvalt mij altijd een gevoel van verlatenheid.
2 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.