Desolaat landschap vogels/vleermuizen?

In de droom gaat de ene scene over in een andere.
Ik zie ergens rechts achter mij een gestapelde laagbouw met een donker overhangende galerij.
Het is een rijtjesblok van enkele lagen.
Vanuit de bovenverdieping zie ik iets vliegen en weet niet of het nu vleermuizen of vogels zijn, of wie weet andere vliegende creaturen?
Het is vrij donker aan het worden als laat in de avond en het doet mij denken aan een plantsoen van vroeger waar nare dingen meemaakte.

Wat later als ik omgekeerd ben is de hele omgeving veranderd.

Het is nu een uiterst kaal, ruig, woestijn, rotsachtig landschap, zonder kleur, buiten het grijs, bruin en basalt van de steen. Omdat ik nu omgekeerd ben, zie ik links weer een laagstructuur, maar die bestaat hier uit massieve rotsen die wel op elkaar gestapeld lijken als kussens zo uitstulpend. Alsof ze door hun eigen gewicht zijn uitgezakt als natte balen. Maar het zijn wel hoge imposante rotspartijen.
Beetje dat Great Canyon beeld.
Intussen zoek ik mijn weg door het woeste land vol keien en moet ergens een steile wand beklimmen.
Iemand heeft met een houweel een paar stukken weggeslagen, want de gladde kiezelachtige rotsen zijn niet te beklimmen, er is geen enkel houvast. Als ik dan eindelijk via die breukvlakken en scherpe randen boven raak, lijkt het een richel waarachter een diepte begint.
Vrees dat het water niet ver is.
Maar links boven mij uittorenend is dus die ongenaakbare rotswand, waarvan de hogere lagen steeds verder over elkaar heen zijn gepositioneerd, net als de eerdere galerijen. De sfeer is vreemd, luguber en schemerig wordend. Unheimisch.

Bovenin zie ik een viertal donkere ruwe gaten of holen en ook hier zie ik wat naar buiten komen en vliegen. Ik vermoed dat het een paar vleermuizen zijn.
Er komen er steeds meer, tientallen, honderden, duizenden, de lucht raakt ermee vervuld. (heb dat weleens in het echt gezien)
Ik ben niet bang van vleermuizen, want het zijn leuke, schuwe diertjes en kunnen zich uitstekend oriënteren.
Dus ben ik ook niet bang dat ze in mijn lange haren terecht komen. Toch voel ik wel iets zachtjes tegen mijn hoofd vliegen.

Later zie ik op de rotsgrond een aantal vogels die iets weghebben van zwaluwen. Alleen niet met zo'n typische gesplitste staart, maar als ze zitten zie je dat ook niet. Het lijfje is zwart maar op de rug zijn ze lichtgrijs. Het zijn mooie, gestroomlijnde, elegante, niet schuwe vogeltjes en ik ga behoedzaam verder om er niet een te raken. Er zitten er vrij te midden van andere wadvogels als meeuwen en dus zijn we niet ver van zee. Ik zie ook duidelijk wat waterplassen alsof het eb is.
(Naja, misschien zie ik ze wel vliegen haha).

Waarom ik het hier plaats?
Omdat het mij doet denken aan Dag Hammarskjöld uit zijn boekje "Merkstenen".
Overigens zeer het lezen waard, pure mystiek en poëzie, soms bijna magisch realisme en tegelijk diep religieus bewogen.
Het zielelandschap waarvan hij zich zeer bewust was en waarover hij lucide dromen beleefde.

Hoi Esme

Leuk dat je reageert.

Ik kan mij heel goed de scene voor de geest halen.
Maar het typische gefladder van de vleermuis was niet te zien.

Hier zie ik soms gaan heel laat in de avond of zelfs 's nachts en een keer zat er een in de hal.
Schattig klein bang diertje. Zo kwetsbaar. Is heel voorzichtig buiten gezet.

Ik denk dat de overgang van vleermuis naar zwaluw iets kan betekenen.
Immers de zwaluw is niet geheel zwart.
Beiden schuilen typisch in holen.

Ik dacht ook aan een nieuw begin want een zwaluw staat voor de lente.
Tegelijk een geestelijk beeld.
De zee zelf heb ik hierbij niet gezien maar het leek wel een ruige kust.
In het voormalige Joegoslavië nu Bosnië zag ik wel zulke kusten.
Kan dus Mediterraan zijn maar is natuurlijk meer symbolisch.

Een periode van eenzaamheid en leegte, verlatenheid, is inderdaad actueel geworden.

Bedankt voor je uitleg.



1 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.

Hoi Esme

Mooie aanvulling.

Denk je CE.
Je doet het heel goed.

Het was zeker een levenstocht, overlevingstocht, beproeving.

Je brengt mij wel op een idee.
Ik schreef dat de rotsen als ingezakte balen leken.

In de megalietenbouw zie je wel enorme stenen of rotsblokken die precies in elkaar lijken te passen.
Er werd wel geopperd dat ze iets bezaten om steen zacht te maken.
Maar minder bekend is dat men zelfs in het oude Egypte al een soort beton kende.
Dit even terzijde, maar die balen zouden wel versteend water kunnen symboliseren of een dam?
De overgang van rots naar water komt in mythen vaker voor.
Water uit de rots slaan bijvoorbeeld als magische handeling.

(Het landschap zou aardig passen in zo'n Indiana Jones verhaal).

De rotsen gaven mij wel een gevoel van ontzag en ik voelde mij klein.
Dus een vorm van dreiging zou kunnen al voelde ik mij niet echt bang meer verwonderd over die donkere gaten.
Daar zou van alles uit kunnen komen. Je zou het bijna een Egyptische plaag kunnen noemen.

Er komen zeker emoties boven, dus je hebt wel gelijk met die plassen.
Het is vooral rouwverwerking denk ik, vandaar ook die doodse vlakte en dat dorre landschap.
De sfeer was zeker deprimerend en somber.
In de alchemie bestaat het beeld van de vallei des doods.
Het enige leven bestond uit de vleermuizen en vogels. Geestelijke wezens.

Rechte lijnen waren er niet alleen in het eerste deel met de huizenbouw.
Rechte lijnen zijn meestal onnatuurlijk.

Als ik ergens op een strand loop en de wadvogels zie overvalt mij altijd een gevoel van verlatenheid.



2 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.