Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
ik heb de laatste tijd een beetje last van "night terrors". bijna elke nacht zit ik rechtop in mn bed, ik schreeuw en huil, maar reageer niet echt op de omgeving. en vaak herinner ik me daar 's ochtens niks meer van!
maar deze nacht, had ik een hele mooie droom. toen ik negen was is mijn beste vriendin doodgegaan. aan een hersentumor (kanker), en we mochten niet bij deze begravenis zijn, want haar ouders hielden zich heel afgezonderd en nodigden alleen een tante uit en dus de ouders en de broer. maar dit was dus mijn droom:
in mijn droom was zij nog niet dood, maar op een lange reis gegaan. en in mijn droom kon ze elk moment terugkomen, dus ging ik elke dag langs haar huis. elke keer dat ik er naar toe ging knipte ik een stukje af van een lint wat ik van haar had gekregen, en deed dat om mijn enkel. maar op een dag had ik nog maar genoeg voor 1 stuk lint. dus ik hoopte dat ze vandaag terug kon komen, want dat lint was heel belangrijk (ik weet niet waarom). maar die dag belde ik aan, en er zat iemand onder een boom die zei: vandaag is ze thuis, ik voel het. en ik hoopte dat ook, want dat lint was bijna op. dus er werd open gedaan door haar moeder. en die zei: ze is er. dus ik volgde haar, en opeens voelde ik dat ze dood was. dus kwamen we in de garage (ja de garage :S) en daar lag een kist. de 1e seconde was ik bang, maar daarna werd ik gelijk bevangen door een visioenisch (van visioen) gevoel. het was als een soort hallucinatie/droom die alleen ik zag. ik zag een klein meisje die niet op haar leek. maar ik wist toch dat ze het was. ze had hele korte zachte haartjes. als haartjes die teruggroeien na een chemokuur.. en ik wist toen gewoon dat zij het was. het voelde zo fijn om haar weer te zien, ookal voelde het als een afscheid. ik knuffelde haar (het kleine meisje, zelf was ik nog gewoon groot) en ik danste met haar (heel vreemd was dat, maar ok) en die moeder zei, fijn dat je gedag kwam zeggen. en toen voelde het zo goed, alsof ik eindelijk het kon afsluiten, nog wel eraan denken, maar alsof ik toch op die begravenis ws geweest. en toen liep ik terug naar huis, en daar hadden mijn ouders alleemaal bezoek, maar ik wou ze over mijn droom/visioen vertellen, en dat ik me nu zo fijn voelde, maar zij waren met allemaal mensen aan het praten.
en toen ik wakker werd voelde ik me zo.. die droom voelde zo belangrijk. ik huilde, maar ik was niet verdrietig. het voelde droevig, maar goed.
kan iemand misschien die droom uitleggen? en zou het iets te maken hebben met die night terrors? dat ik het misschien al een tijdje in mijn hoofd had?
Hoi ikbenhetmaar
Dat was een mooie droom, maar eerst wil ik graag dat je het woord vergeet (ikbenhetmaar), dat betekend dat je je zelf niet zo hoog schat niet bent gezien toen het echt nodig was voor jou, probeer anders over je zelf te gaan denken, want die gedachte heb je waarschijnlijk al vanaf het moment dat je niet mee mocht naar de begravenis.
Je droom van nu heeft daar een eind aan gemaakt en dat zeg je ook in je droom, het afsluiten het loslaten zodat ook zij verder kan leren aan genezijde zoals dat genoemd wordt.
Door steeds aan haar te denken een stukje lin af te knippent, het je haar steeds vast gehouden, waardoor ze niet groeide ze was klein gebleven in de kist die je zag. en nu heb je echt afscheid kunnen nemen, niet alleen in je droom, maar ook in je dag bewustzijn en dat was de bedoeling van deze droom.
Laat je verdriet los en wees blij dat het jou vreindin is geweest, haar heb gekent.
Groeten H@ns.
Heej,
Je denkt misschien te veel. Dansen is goed voor je, daar ga je van aarden. Misschien moet je rode sokken aan doen of rode rondjes gaan tekenen want je moet weer eens goed gaan aarden en bewust worden.
Groetjes Lauraa
Hoi
Het lind waar je steets een stukje vanaf knipte is je gevoel voor haar. Iederstukje dat je van het lind afknipte is dat je haar dood steets een beetje meer accepteert hebt. Maar het laatste stukje moet je houden. Het is goed om haar los te laten, maar je mag er nog altijd verdrietig om zijn.
Die gene die je onder de boom zag was een weerspiegeling van je eigen hoop. Het kan hard klinken maar dat wat gebeurt is is gebeurt en toch hoop je dat het anders komt en je grootste wens uitkomt. Je hebt de bijzondere gelegenheid gehad je vriendin nog één keer te zien en haar aanwezigheid te voelen. Dit zal echter de laatste keer zijn dat je haar hebt gezien in een droom.
Het kleine meisje dat op niet op je vriendin leek maar je wel het gevoel gaf dat ze weer leefde, is een mens. Dit meisje leeft echt ergens op de wereld. Ik geloof aan de wedergeboorte, het meisje is ergens op deze wereld en de geest van jou vriendin leeft in haar voort. Niemand is voor altijd verlooren. Niemand zal voor altijd in de vergetenheid raken, zo ook jou vriendin niet. Je kunt je nu alle moeite geven dit meisje te vinden maar je moet dit kind ook haar eigen leven kunnen gunnen. Het is nu een nieuw leven met een eigen manier van denken en leven. Als ze ouder word zal ze niet meer of juist heel erg op jou vriendin lijken.
Hopenlijk helpt het je een beetje verder.
groetjes van Naïgra