Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Heb al 2,5 jaar depressie en gebruik o.a. Lithium. Laatste weken levensechte dromen c.q. nachtmerries over:
- beide ouders (in 2010 overleden) waarbij zij mij troosten
- mijn broer-schoonzus-petekind (zij houden van mij, maar nu -tijdens depressie- hebben ze in die 2,5 jaar bijna nooit van zich laten horen en mijn broer die mij na iedere email van mij van van alles beticht, ik doe nooit iets goed)
- mijn vriend met wie ik een lat-relatie heb (nu wonen we samen omdat ik al 2,5 jaar niet alleen durf te zijn) die in mijn dromen altijd alles fout doet (ik erger mij overdag ook constant aan hem omdat hij mij maar niet begrijpt)
- mijn supergrote borsten en veel te dikke lichaam dankzij de lithium (22 kg dikker)
- mijn tijd in 3 ggz instellingen (ik word opgesloten, dat is 1 keer echt gebeurd toen ik een zelfmoordpoging had gedaan)
- het feit dat ik nergens zin in heb behalve aan mijn pc zitten werken
- dat ik nooit honger op en verplicht word te eten
- hoe mijn leven al 2,5 jaar geen inhoud meer heeft en ik nergens van kan genieten. De zon niet zie schijnen, niet meer zing, geen bloemen meer koop omdat het me niets zegt, geen leuke kleding kan krijgen in grotere maten (oude tutten mode)
- mijn vriend, hoe hij het nog steeds bij mij volhoudt.
Wie heeft eenzelfde ervaring(en)? Laat het mij weten s.v.p. Dat is wellicht een troost.
Hey Hassebas,
Ik zit ook al ongeveer zo lang in een depressie, al gebruik ik er niks tegen. Ik probeer er zelf uit te komen, haha. Zelf heb ik ook al bepaalde behandelingen gehad enzo...
Maar ja, ik heb nu dus ook al een tijdje levensechte nachtmerries, al gaan ze meestal over hele andere dingen dan mijn leven. (Dat ook geen inhoud meer heeft ofzo...)
Ik snap dus wel waar je doorheen gaat, en ik vind het erg om te horen dat je zo erg depressief bent! Sorry als deze post niet heel veel is, maar aangezien je vroeg om mensen met ongeveer dezelfde ervaringen... here ya go.
Xje
Hallo,
Het allereerste ik steun mensen met depressie's, ik vind het echt rot voor jou en hoop op een wonder.
Het is bekend dat depressieve mensen levensechte dromen, dromen soms komt het omdat je geest van dit gedoe af wil en wilt dat je doorzet want het is altijd te genezen, met je hart. Zelf snap ik dat je dit droomt, je wilt zelf een leuk leven zonder problemen jou gedachten gaan ermee te werk en dan krijg je dit, juist de droom die je niet wilde het is altijd beter om is de leuke dingen te opzoeken wat overal zit nog hoop.
Er zijn altijd leuke dingen,
Jayson.
Hey,
ik heb zelf niet echt een depressie maar kan soms wel het gevoel hebben, dat ik er niet veraf van zit.
Ik heb het ook vaak aan de hand dat echt niemand me begrijpt, dat alles tegenzit, er niets goed is in het leven, ... maar je mag je daar niet door laten tegenhouden.
Ik weet dat waarschijnlijk dit al veel mensen tegen je gezegd hebben, maar als je alles negatief bekijkt, dan zal het er niet beter op worden.
Als je vriend al 2,5 jaar met jou samen woont, ook al vind jij soms dat hij niets goed doet, hij is er toch maar voor je. Hij kon ook al lang opgestapt zijn. Hij houdt van je en steunt je.
Als je de zon niet meer ziet schijnen en de vogeltjes niet meer hoort fluiten, ga dan naar buiten en doe je ogen en oren open. Dat klinkt dom en raar, maar probeer het eens. Neem je vriend mee en ga een wandeling maken door het bos of ga gewoon buiten op het gras zitten of liggen. Meer niet. Gewoon je ogen sluiten en laat alles tot je komen. Je moet het ook aanvaarden... als je alles op voorhand al als negatief bekijkt dan zal het dat ook zijn of worden. Probeer het eens. Laat het leven tot je komen, ga er niet achter zoeken en probeer het feit dat je een depressie hebt te vergeten!
Dat raad ik je aan, maar je moet zelf zien wat je doet...
groetjes,
Lies
Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Mensen die in een depressie zijn geraakt kunnen niet zomaar genieten van de zon etc. Het is een goed idee om in het gras te gaan liggen, meer naar buiten te gaan om te voorkomen dat de depressie niet erger word, maar het wegnemen van een depressie kan niet zomaar zo simpel.
Als je zwaar depressief bent voel je, je dood van binnen en doet niks meer om je heen je ook maar iets.
Het lijkt alsof je continue op automatische piloot staat en bent afgesloten om gevoel te hebben behalve een rotgevoel.
Hoe graag je ook wil genieten, je kan het gewoon niet! Iemand die zwaar depressief is kan helaas niet op een spectaculaire vakantie en weer beter terug komen. Het heeft tijd nodig en veel praten en veel acceptaties.
Maar blijf inderdaad dingen ondernemen om de depressie te onderdrukken en probeer een aantal dingen voor jezelf op te lossen die je het meest ongerust maken. Je moet ook willen geholpen worden en proberen te accepteren dat je al die gebeurtenissen hebt mee moeten maken. En al gaat het nu nog steeds niet zo goed, je móet door blijven gaan.
Een depressie zal er niet voor altijd zijn! Ik ben het dus wel eens met Lies dat je echt moet blijven ondernemen.
Ik praat nu ook uit eigen ervaring. Ik heb wel is waar niet in een instelling gezeten maar wel een tijd tweedelijns psychologische hulp gehad voor mijn depressie.
Ook ik was continue geirriteerd door mijn vriend, hij kon niks meer goed doen.
Ik was te moe(ik dacht altijd te lui) om op te ruimen, boodschapjes doen, gezellig even weg.
Vrienden had ik niet meer omdat ik mijn contacten niet kon onderhouden. Ik had er allemaal geen zin meer in.
Financieel zat ik te lang in de problemen en zou er voorlopig niet uitkomen, school lukte maar niet, werk vinden had ook geen baat.. Alles was een ellende! Toen heb ik dus hulp gezocht omdat er nodig iets veranderd moest worden.
Ik heb toen alles geaccepteerd wat mij dwars zat en in het verleden heeft dwars gezeten.
Ik was mezelf verloren, en ik wilde mezelf weer terug en daar heb ik heel hard voor moeten vechten maar ik kan je nu vertellen dat ik een baan heb, een eigen huisje, ik zit niet meer aan de medicatie en ik kan weer genieten van de zon!
De nare nachtmerries die ik voorheen altijd had, zijn ook verdwenen.
Ik weet dat 2,5 jaar al een lange tijd is maar ik weet zeker dat er een dag zal zijn dat je, je beter voelt.
Blijf goed communiceren met je psychiater zodat je ook de juiste hoeveel medicatie etc. blijft krijgen of dat je eens iets anders zou mogen proberen na deze tijd. Ik wens je heel veel succes met dit gevecht! Heb geduld aub en alles komt goed, echt waar! Blijf op jezelf vertrouwen en probeer jezelf te blijven stimuleren met positieve dingen.
Gooi die negativiteit eens van je af over het verleden en richt je op de toekomst!
Iedereen wil leven maar de een moet er net iets harder voor knokken dan het ander maar je zal het zelf moeten doen!
Ik wens je nogmaals heel veel sterkte en ik hoop dat je snel weer beter bent en kan genieten van het leven.
Geef nooit op!
Liefs Sissy