Hier gaat het om het zielekind of het innerlijke kind (dat nooit verloren kan gaan, maar vaak wel verwaarloosd is)
Het water is het onbewuste. Je denkt aan het kind en het badwater. De eerste vrouw geeft blijkbaar niet veel om haar kind.
De transformatie van dier naar kind is hier een duidelijk beeld van bewuster worden. Dichter bij het menselijke bestaan dus.
Gelukkig redt jij de kinderen en beademd ze waarschijnlijk, waarmee je jouw levensadem of geest in hen blaast.
Een oud ritueel dat de sjamanen al eeuwen praktiseerden.
Met het kind (in jezelf) zul je meer compleet* voelen.
(overigens een van de redenen van moederschap dat iets in een vrouw zelf bevredigt, soms zelfs puur egocentrisch)
In dromen gaat niets echt dood, het transformeert of wordt onbewust om later weer ergens op te duiken.
In het water vallen is dus hetzelfde als onbewust worden of vergeten.
