uitleg van droom

Zou iemand weten wat deze droom zou kunnen betekenen?
Dit is wat ik precies droomde:



Ik was denk ik op vakantie. En ik ontmoette een meisje met rood haar (licht rood / oranje ) Ze heette Ink of Inq. Ik weet het niet meer hoe je het schrijft. We ontmoette elkaar aan een soort van school tafel, maar dan heel lang. Misschien wel zo’n activiteitengroep. Ze was niet zo iemand waarvan ik dacht: oh misschien worden we wel echte vriendinnen! Maar op een gegeven moment ging ik zwemmen in een buitenzwembad (vandaar dat ik denk dat het op vakantie was: activiteitengroep, zwembad… en het was echt heel druk ik het zwembad. Toen deden we een soort van spel met ALLE mensen die er waren. Ik was op dat moment niet bij Inq. Bij “go” moesten we allemaal met veel kabaal, spetters en zo naar de overkant rennen/springen/zwemmen/enz. dit deden we twee of meerdere keren, maar bij de laatste keer, toen die was geweest ging iedereen weer vrij zwemmen. En toen kwamen inq en ik elkaar tegen. Ze keek bezorgd. Ik vroeg wat er was. Ze heeft een broertje met bruin haar (ik schatte hem 3 of 4 jaar ) en de eerste keer/keren hield ze zijn hand vast, de tweede/laatste keer niet. Nu is ze hem kwijt. Ze stonden ongeveer in de hoek waar nu een gat is ontstaan. Een paar houten planken steken omhoog, maar niet veel mensen kijken er naar om.. ik denk dus slechte kwaliteit van het zwembad. Ik help haar met zoeken. Maar ik weet niet precies hoe hij eruit ziet. Toen zei ik: daar!! Maar nee.. dat was hem niet. Toen stonden er een aantal kleine jongetjes van 3 / 4 jaar te kijken bij het gat. Op een rijtje. Inq en ik liepen daar naartoe. Ik ging ze wat vragen. Ik zwom onder het gat door, en dan weer omhoog. Ik stond eronder en kon gewoon ademhalen. De jongetjes keken nog steeds naar het gat. Ik vroeg aan ze, één voor één, of zij het broertje waren van inq, maar ze waren het niet. Ze waren stil. Toen vroeg ik aan ze of ze hem hadden gezien… En toen hadden ze het antwoord wel: het gat. Dus toen waren we er al van verzekerd dat hij dood is, verdronken. Want het stond onder het water, ik kon er niet in staan.
Daarna gingen we gewoon weer naar school. Ten minste ik, want volgens mij zal inq niet bij mij op school, ik zag haar nergens en had haar ook nog nooit op school gezien. Er was iets nieuws op school. Een psycholoog of zoiets dergelijks. Iedereen moest er naartoe. In groepjes.
na school had ik inq willen opzoeken op hyves maar ik kon het niet vinden. Dus moest ik haar achternaam weten. De volgende dag toen kwamen er weer klasgenootjes een voor een terug van de schoolpsycholoog in het klaslokaal, en een klasgenootje kwam binnen en zei dat ik nu moest gaan. Dus ik ging, en toen ik in een heel groot lokaal met een bar en een bank denk ik kwam, toen was er niemand van mijn klas. Er waren verschillende personen, misschien 3 of 4 of 5… maar goed, we gingen ergens naartoe. Naar een soort van show van motoren. Best saai en het maakte veel lawaai. Toen gingen we terug naar school en dan in zo’n soort gelijk lokaal, maar dan ook nog met een grote tv. Echt een zithoek. De psychologen gingen gewoon tv kijken, ze praatte niet met me. Dus ik besloot om weg te gaan. Ik ging niet meteen terug naar het klaslokaal, ik moest de achternaam van inq weten. Dus ik besloot naar het zwembad te gaan, het gat. Daar zouden vast wel bloemen liggen en kaartjes, omdat het broertje van inq daar is verdronken. Dus ik nam de achterdeuren van de school, en die leidde tot het zwembad. Maar het plan ging niet door, ik mocht absoluut niet verder gaan, het gebied was afgezet en er waren mensen bezig met onderzoek. Ook boorden ze in de grond denk ik.
Op een gegeven moment wist de media het ook, en vele camera’s kwamen op de plek af. Daar waar het was gebeurt. Ik had er toen, in het zwembad veel werk aan gehad om het broertje van inq te vinden. Maar eigenlijk hadden we hem nog nooit gezien. Ik kreeg geen aandacht van de media. Alleen maar de familie, maar ja. Ik had de familie nooit gezien. En inq was er volgens mij ook niet. Ik weet niet waar ze was. Ik riep nog dat we hem moesten identificeren, maar ik weet niet of iemand mij heeft gehoord. En als ze me al hadden gehoord, ik kreeg nog steeds geen aandacht van de media. Daar was ik wel verdrietig om. Want ik wist immers als enige wat er precies gebeurt was. Het gebeurde allemaal in het gat. En het was heel eng. En heel verdrietig. En ik heb inq verder niet meer gezien.