Mijn droom 50% animatie 50% emoties

mijn droom leek op een film

eigenlijk besefte ik me dat niets meer hetzelfde was als vroeger, omdat je vroeger als kind de dingen anders beleefd in de vorm van idealisme en nu alles steeds meer realistisch naar mate je volwassen word.

ik zat op een heuvel die erg leek op een parkeerterrein, dus er was geen gras en er stonden allemaal auto's om mij heen. Ik had ijsblokjes in mijn hand om weg te werpen als stenen en er kwam een kater/poes naar me toe, dus ik begon als een speels jongetje het ijsblokje weg te smijten alsof het een bal was kijkend naar hoe de poes/kat er achter aan rende als een gehoorzaam hondje.

daarna hoorde ik een geluid van een auto, dus ik ging op het randje van de heuvel staan zodat hij me niet kon raken en vrij kon passeren. Zodra de auto langs me was gereden keerde deze zich om en zag ik dat het een auto was van het leger met mensen erin die schijnbaar naar mij op zoek waren.
Dit deed me een beetje denken aan hoe het zou zijn als we oorlog zouden hebben en ik sprong meteen van de heuvel af, terwijl ik nog achterom keek om in te schatten hoeveel tijd ik nodig zou hebben en bedacht ik mij dat ik snel een sprint moest maken om me te kunnen verstoppen.

ik zag een poort/steeg om in te rennen en die loop dood, maar er was wel een ingang naar een tuin en ik sprong over het hekje met de gedachte eindelijk veilig te zijn. Schijn bedriegt zegt men wel eens en in dit geval was het niet veel anders, want de bewoners waren thuis en ik wou niet dat ze mij zagen.
Vanaf dit moment liet ik mij vallen op de grond en het kind had me nog gezien voor ik op de grond viel. De ouders kwam naar buiten en ik stormde naar binnen, maar ik herkende het gezin. Het gezin was een fantasy gezin die ik virtueel had bedacht en in mijn droom als een gezin kende van vroeger, dus in het echt bestaan ze niet en ken ik ze niet.
Op dat moment voelde ik een groot gevoel van veiligheid, maar wel met het besef dat het leger mij nog wou pakken en ik keek uit het raam van de achtertuin waar ik via het hekje overheen gesproken naar binnen gekomen was.

Het leger had zulke grote voertuigen en vrachtwagens dat ze gemakkelijk over de schutting heen konden kijken, dus ze hadden een kraanwagen met een bakje zodat die richting het raam van het huis kwam en hoopte mij daar binnen te zien. Ze wisten namelijk dat ik niet veel tijd had om weg te rennen en dat het huis een grote mogelijkheid voor me was geweest om me daarin te gaan verstoppen.

Ik had niet tegen het gezin gezegd dat ik me daadwerkelijk aan het verstoppen was en dus zei ik vriendelijk tegen ze dat ik op de grond wou liggen tegen hun bank aan met de gedachte dat als het bakje tegen het raam aan zou staan ze mij niet meer konden zien. Hier klonk weer het gezegde schijn bedriegt, want toen het bakje eenmaal aangekomen was keken zij omlaag en ik omhoog.

Ze hadden mij te pakken en ik voelde me verslagen, maar geluk bij ongeluk lieten ze mij weer gaan bij een nieuw fitness centrum en liep ik daar naar binnen. Eigenlijk had ik er niks te zoeken, want in het echt fitness ik al en dat besef had ik toen ook. Eigenlijk was het puur nieuwsgierigheid.

Daarna besefte ik dat het een droom was, maar dat ik eindelijk klaar was met mijn droom. De eerste helft van wat ik hierboven verteld heb zag er veel meer als een film uit dan de tweede helft van mijn droom.

In de tweede helft van mijn droom stond ik weer buiten bij dat nieuwe fitnesscentrum en dacht ik omdat ik deze in mijn droom gezien had dat het misschien een voorteken moest zijn om daar naar binnen te gaan.

Het was midden in de nacht en ik liep door de gang van het gebouw waar ik al eerder had gelopen, maar dan overdag en met het besef in mijn droom dat ik in een droom zat. Deze gang was in de eerste fase gewoon zoals elke gang is, dus verlicht en veilig.

De gang waar ik nu door heen liep was koud, duister en ik voelde me bekeken. Net alsof ik niet de enige was die daar liep en toch was ik de enige. Ik keek naar de deur en die was open, maar ik zag licht flikkeren. Niet zoals een lamp dat zou doen, maar zoals een televisie met kleur en dus geen sneeuw.

Voordat ik naar binnen ging zag ik een gedaante de gang uitlopen en toen ik scherper keek was het weg, dus leek het net alsof ik iets had gezien wat er niet was en mijn hart begon harder te bonzen.

Toen ik binnen in de trainingsruimte kwam zag ik iemand aan de andere kant van de zaal zitten en vroeg ik dood gewoon of alles goed met hem ging om een gevoel van gerust stelling te geven aan die persoon.

Op de een of andere manier weet ik nu niet meer hoe of wat er daarna gebeurde, maar nog wel dat ik een meisje zag die ik kende en ik weet nu ik wakker ben echt niet meer wie het was.

Daarna was er weer een meisje die ik maar al te goed ken en niet meer hoef te spreken in het echte leven, maar die gaf me een kus op me mond en begon me te zoenen. Eigenlijk was ik erg verbaast en had ik op dat moment echt verliefde gevoelens voor haar.

Niet als ik naar haar keek, want ze was er niet mooier op geworden en als ik haar zoende voelde ik letterlijk vlinders in mijn buik vliegen. Ze vertelde me dat ik de enige voor haar ben en ik vroeg haar wat ze daarmee bedoelde. Ze zei dat ze een fout had gemaakt om bij een gozer in te trekken zoals in het echte leven en dat ze nu ook het contact met hem verbroken had zoals ze bij mij in het echte leven heeft gedaan of beter gezegd ik bij haar.

Ze vertelde me dat ze haast had en ze zo verliefd op me is dat ze me weer ging zoenen, dus dat voelde heel fijn en toch was er iets in mijn gevoel dat deze gevoelens tegen hield. Er stond een man naast haar die getint was en de uitstraling had van een uitsmijter.

Ik vroeg aan haar wie dat was en ze zei dat hij haar beschermde, dus ik wou weten waarvoor en ze vertelde me dat ze zwanger is geworden van die gozer waar ze het contact mee verbroken had.

Voor zo ver ik weet is zij in het echt niet zwanger en woont ze nog steeds bij hem, maar ik weet wel zeker dat ze niet verliefd is op hem en hij wel op haar.

Kan iemand mij iets over deze droom vertellen?