Een tijdje geleden droomde ik dat ik het kindje van een vriendin van mij oppakte om ermee te spelen en dat ik het zo optilde met het buikje op mijn voeten. Toen botste het hoofdje tegen de muur achter mij en was het kind dood.
Een paar dagen later droomde ik dat ik met mijn vriend thuiskwam. We woonden in zo'n oud huis, bijna een spookhuis. Boven hoorde ik iets dus ik ging kijken. Het bleek een kindje te zijn. Ik pakte het op en nam het op mijn arm mee naar beneden. Alles leek goed te gaan totdat het kind onze hond uitdaagde. En niet zoals een kind een dier kan uitdagen, maar gewoon echt kwaadaardig! De hond begon ook naar het kind te grommen en toen moest ik beslissen wie van de twee nu echt kwaadaardig was. Ik besloot dat een hond een dierlijk instinct kon hebben, maar dat een kind van nature nooit echt kwaadaardig kon zijn en gooide het kind daarom naar de hond toe. Die verscheurde het helemaal, verschrikkelijk!
Hier was ik dus echt super van aangedaan en ik kan er echt geen betekenis aan vastknopen. In het echte leven hebben we geen hond en ook geen kinderen; We wilden er volgend jaar wel aan beginnen... Ik geef wel les, maar dat zijn tieners en dus al lang geen kleine kindjes meer.
Wie kan hier wat mee?