Hallo iedereen!
Ik had zo'n rare droom, hij was prachtig en vreselijk tegelijk.
Ik stond in een besneeuwd bos. De sneeuw was half gesmolten en door de sneeuw zaten bladeren en zand. Er stonden heel veel berkenbomen, hele hoge, zonder bladeren. Je kon eindeloos ver kijken en je zag die bomen en sneeuw.
Ikzelf zag de droom niet door mijn eigen ogen. Het leek alsof ik van een afstand toekeek, maar ik voelde dat het meisje dat daar op een afstand stond ik was. En er stond ook een onbekende jongen, wiens gezicht ik niet kan herrineren.
Het leek alsof het contrast in mijn droom verhoogd was. De sneeuw was witter, mijn huid was bleker, en die van de jongen ook. Ik had bruin haar in plaats van donkerblond, en de jongen donkerbruin haar. Waarschijnlijk had hij dus bruin haar. Ik droeg mijn dagelijkse kleren: Zwarte jas, bruine col, skinny jeans en gympen. De jongen droeg raar genoeg ook een spijkerbroek, zwarte jas en gympen. Een soort mannelijk evenbeeld van mijzelf. Hij was ook even oud.
Het begon zo:
Ik was best boos op de jongen, waarom, geen idee. We riepen en snauwden tegen elkaar. De gevoelens die ik voelde waren haat, verdriet, twijfel en liefde.
Toen vielen we allebei stil en gingen zichterbij elkaar staan. We keken elkaar aan, we pakten elkaar vast en we kusten voor een seconde of 3. Tijdfens de kus voelde ik me heel gelukkig, maar ook verdrietig.
Na de kus was ik weer boos en rukte me los, gaf hem een bitchclap, een mep recht in zijn gezicht. De jongen viel half huilend op de grond, in de sneeuw. Ik zette mijn handen in mijn zij, snauwde hem iets toe en beende kwaad weg. De jongen strekte zijn arm naar mij uit, riep iets smekends, maar ik reageerde niet en liep stug verder, huilend. De jongen zakte huilend in de sneeuw. Ik voelde me zó, zo vreselijk verdrietig, alsof ik iets waar ik heel veel van hield had vernield.
