Narwals: http://narwhalnewsnetwork.com/pictures-of-narwhals1/
Twee witte narwals wilden mij aanvallen! Iets heeft ze heel erg boos gemaakt. Ik rende door het huis en klom op een veilig stukje hout, omringt door water. De vissen zwommen rondjes om mij en mijn oma heen. 'Het is je eigen schuld, zei ze nog.' Ze wilden me neersteken met hun witte punt. Ze sprongen uit het water, op het droge en uit zelfverdediging schroefde ik hun hoorns uit hun hoofd. De narwals werden er doodziek van. Verschrikkelijk om te zien. Uit empathie schroefde ik de hoorns er weer op. Maar na mijn actie waren ze alleen maar bozer!! Snel rende ik naar de woonkamer en gooide de deur achter me dicht, maar de narwals duwden en bonkten keihard tegen de deur. Mijn moeder zat relaxed op de bank. De deur ging met elke bonk steeds een stukje verder open. Ik hoorde mijn opa roepen dat ik vermoord zou worden. Het was mijn eigen schuld.
Het volgende moment lag ik naast een vrouw. Veilig op de keukenvloer. Mijn hoofd lag op haar borst en mijn arm om haar middel. Ik hoorde mezelf ademen. Toen werd ik wakker om anders te gaan liggen. Het eerste wat ik dacht, was dat iemand bij me in de kamer was.
Creepy. Dit is al de 2e keer in korte tijd dat het voelt alsof iemand heel dichtbij me is.
