Ik droomde dat ik op Universiteit Leiden was (momenteel doe ik twee studies; een aan de UvA en een aan de Universiteit Leiden; van die laatste studie heeft mijn familie geen weet) en daar les had. Tijdens de les besloten we ansichtkaarten naar klasgenoten te sturen. Tevens gingen we een spel spelen en de drie verliezers zouden de volgende dag om 5 uur 's middags onthoofd worden. Ik was een van de drie verliezers.
De volgende dag ben ik gewoon naar school gegaan, heb rustig alles gedaan, etc. Tijdens les van dat vak besloten we om opeens de grote donkere toren (het begon al te schemeren) die pal naast ons klaslokaal stond een voor een op te gaan en een gekleurde ballon op te gooien naar de hemel. Terwijl al mijn klasgenoten daarmee bezig waren, ging ik op een bankje zitten en vlakbij mij waren de postvakjes waar je de post uit kon halen. Mijn buurman (die ik in het echt niet ken) ging naast me zitten en begon door zijn post te kijken; ik kreeg drie ansichtkaarten van hem. Hij sorteerde door ZIJN post maar om de een of andere reden werd dat dus MIJN post. Het grappige was dat een van de ansichtkaarten aan een andere klasgenoot geadresseerd was maar bij mij in het postvak beland was? Die klasgenoot had het spel gister ook verloren en zou ook onthoofd worden.
Uiteindelijk bleef ik toch niet zo kalm als ik de rest van de dag was. Ik begon te huilen tijdens de les en ging naar buiten. 15 min voor 5 uur ging ik mijn ouders bellen waarbij ik erg veel moeite moest doen om mijn huilen onder controle te krijgen. Eerst mijn moeder; haar heb ik opgebiecht dat ik twee studies doe momenteel. Tevens dat door een spel van de tweede studie ik nu dood zou gaan. We begonnen allebei te huilen - ze was niet eens boos - en ik vertelde haar mijn laatste woorden. Ondertussen merkte ik dat DE hoogleraar van mijn studie mijn telefoongesprek hoorde en duidelijk uit de context kon opmaken dat mij een dood te wachten stond maar toch niks eraan deed.
De lerares van het vak was ondertussen om, iets te vieren, chips gaan halen. Toen ze terugkwam met zakken vol vertelde ze de rest vrolijk dat het dan 6 euro per persoon zou zijn. Ze was erg populair bij de leerlingen ook al zou ze zo drie medestudenten om het leven brengen.
Ik was ondertussen nog steeds aan het bellen en vertelde mijn vader mijn laatste woorden en toen vroeg ik om met mijn broertje te kunnen praten. Ondertussen had ik de spullen die ik bij me had (laptop, tas, jas) op het grasveld buiten mijn school achtergelaten terwijl de meeste van mijn klasgenoten alleen hun jas daar hadden achtergelaten.
We gingen allemaal zitten terwijl er op het podium een guillotine stond. Ik was nog steeds aan het bellen. De jongen wiens ansichtkaart ik had moest eerst naar voren komen. Pas toen dacht ik er in een paniek aan dat ik beter de politie had kunnen bellen. Zijn hoofd werd eraf gehakt en ik werd heel erg bang omdat ik wist dat mijn eigen dood naderde.
Een erg angstaanjagende droom maar ik vraag me af wat erover gezegd kan worden.
