drukke droom

Dromen apart plaatsen CE.
Ik kan niet alles memoriseren.
Het is jouw beleving, maar ik moet het mij voorstellen.
Ik krijg het zelfs niet op een scherm.

Dus het gaat in delen.

Vannacht droomde ik dat ik in een trein zat. De trein ging over een rivier heen. Er lagen 3 bruggen over de rivier allemaal met een grote afstand tussen elkaar. De trein ging over de middelste brug. De trein viel op de terug weg stil op de brug waar ik er voor de helft uit was gevallen en tussen de houten spoorweg in hing. Ik bungelde dus boven de rivier... Het was nogal eng. Het water eronder was weer woest... Het lukte me toch weer terug te klimmmen in de trein die vervolgens verder reed naar het station. Ik stapte uit en liep met mn moeder naar een bushalte. We moesten alweer terug naar het station. Alleen we miste de bus. Hij ging pas weer na 1 uur dus we gingen even een kijkje nemen bij het huis van mijn tante die op vakantie was. Toen we boven op haar slaapkamer waren was het donker maar wel met allemaal kleine kerstverlichting in allerlei kleuren. Ik keek uit het raam en keek uit over een lelijke stad met veel industrie. Ik keek uit over veel platte daken met daarnaast een spoorlijn waar een trein weg reed. Je hoorde het duidelijk.

De bruggen zijn overgangssituaties of beproevingen.
Maar de brug houdt het niet dat is geen goed teken. (stress/ te zwaar beladen/ de brug zakt door)
Beneden stroomt de wilde rivier van het leven en de angst, de emoties, het onbewuste, maar ook een lager energieniveau in de zin van verval.
De energie is er wel in hoge mate zelfs maar deze is van de locomotief overgegaan in het water.
Daarmee neemt de invloed van het onbewuste dus toe en dus ook je dromen.

Je mist een aansluiting (gemiste kans).
De bus is een collectief voertuig net als de trein.
Mogelijk had je dus ook over die bruggen kunnen lopen dat zou hij immers nog heel zijn en zonder gevaar.
Het uurtje wachten op de bus is een vorm van vakantie houden. Je verlangt immers naar vakantie.
Bij je tante is het gezellig. Dit in tegenstelling tot de technische onherbergzame lelijkheid van de stad. (industriestad)
Het dilemma van warme huiselijkheid en de kille realiteit.
Je kunt je ziel niet verenigen met de wereld.

Wel het heeft in hoge mate met de stap naar de volwassenheid te maken.
Maar jij moet op eigen benen leren staan en niet passief in die trein blijven zitten in een vastgelegd parcours.
Het knusse huiselijk is regressief. Je kunt niet alle dagen bij de haard zitten en kerstfeest vieren.
Buiten ligt de realiteit (het huis ben je zelf, je kijkt door je ogen/ ramen naar een negatief wereldbeeld. Maar ook de wereld kan wel warmte en mooie dingen opleveren.
Wie het gevaar wil mijden, zal ook geen vol leven leiden.

Lees de parabel van de verloren zoon eens door.