Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Omdat het kerstvakantie is, slaap ik veel uit. Echter in de afgelopen week word ik steeds tussen vijf uur en half zes 's ochtends wakker, en na ongeveer een half uur val ik dan in slaap. Dan begint bij mij het dromenfestijn, haha. Alleen lopen de dromen zo door elkaar heen, dat ik niet meer weet waar ik precies over gedroomd heb, of maar een paar symbolen kan herinneren.
Zo was ook vannacht/vanochtend het geval. Ik kan mij nog een droom herinneren waarin mijn zusje en ik in de slaapkamer van m'n ouderlijke huis staan, echter met een stapelbed in plaats van één eenpersoonsbed. Ik ben boos op haar en ze irriteert mij. We hebben ruzie over een föhn en ik zeg steeds dat ik wil dat ze weggaat, en na een tijdje gaat ze ook gelukkig. Er zat nog een drang achter van mijn vader, maar meer weet ik niet meer.
Ik kan wel meer vertellen over deze droom.
Ik heb een zwemwedstrijd, maar ben nogal aan de late kant. Ik stap een driehoekige ruimte binnen, een ruimte met verschillende hoogtes qua vloeren en met veel trappen. Het is een kleedruimte. Ik zie een vader en een zoon zitten, die mij even kort aankijken. Ik moet nog naar het toilet en ik zie ook dat ik nog een pyjama aanheb ónder mijn donkerblauwe bikini, voor de kou.
Ik zoek naar een toilet en eindelijk vind ik die, echter staat er al iemand. Ik besluit dat ik het toilet maar oversla en ik loop door naar het zwembad waar de wedstrijd plaatsvindt. Ik sta vlak bij de jury en zie een grote ruimte, met een tribune met hier en daar mensen en aan de rand van het zwembad vele kinderen, sommige in kleding, andere alleen in bikini/badpak. Hier was ik al bang voor. Ik ga maar 5 kilometer zwemmen en ik weet dat mijn moeder dat veels te weinig vindt, en ik wist dat het een afstand was die alleen voor kinderen geschikt is.
Ik kijk op de klok. Nog zestien seconden voordat de wedstrijd begint. Ik moet echter m'n pyjama nog uitdoen en een kluis vinden om mijn spullen in te stoppen. Zal ik met pyjama gaan zwemmen? Nee, dat geeft te veel weerstand en dus kan ik niet snel zwemmen. Ik trek m'n pyjama uit, die onder m'n bikini zit. Dan ren ik de ronde ruimte rond, op zoek naar een geschikt kluisje. De kluisjes zijn er in allerlei maten: groot, klein en middel, allemaal door elkaar. Soms worden de kluisjes onderbroken door een plank met rustieke kaarsen. Echter zijn alle grote en middelgrote kluisjes bezet, want de sleutels zijn eruit. Zal mijn rugzak in een klein kluisje passen? Ik sta weer bij de jury en stop m'n rugzak in een klein kluisje, en dat past, verrassend genoeg, makkelijk.
Ondertussen gaat de deur van de kleedkamer open: twee oud-klasgenoten van de basisschool (twee meiden) komen naar buiten. Eén blijft verontwaardigd in de deuropening staan: ze is haar startnummer kwijt en zonder mag ze niet starten. Shit! bedenk ik mij, die van mij ligt nog in het kluisje! Maar de klok tikt door: de kinderen zijn net begonnen, en ik duik het water in.
Bijna aangekomen aan de andere kant van het zwembad zwem ik tegen de stroom in, tegen de kinderen. Ik doe mijn ogen dicht, bang voor botsingen, maar ik kom ongeschonden aan de andere kant. Tot mijn verbazing moet elke keer als ik de andere kant van het zwembad bereik uit het bad klimmen en weer in het water duiken vanaf de rand. Na een paar keer heen en weer gezwommen te hebben, elke keer weer bang voor botsingen, besef ik mij dat ik deze wedstrijd niet ga redden.
Weer twee veelvoorkomende symbolen in deze droom: kinderen en zwemmen. De kinderen staan voor het kind in mij, het zwemmen voor het onderzoeken van mijn emoties.
De zwemwedstrijd staat voor de behoefte om te groeien in emoties. Dat ik aan de late kant bent, staat voor de angst voor verandering/niet klaar voor de nieuwe situatie/conflicten over beslissingen over de toekomst. De driehoekige ruimte staat voor mijn hoop en potentieel, die bestaat uit verschillende niveaus en te bereiken is via verschillende wegen.
Ik zoek naar een toilet - de behoefte om dingen los te laten - maar er staat iets in de weg. Ik sla het over en loop door naar het zwembad (mijn gevoelens aanvaarden en begrijpen). De tribune staat voor het feit dat ik het lastig vind om een keuze te maken (over X denk ik, zoals Sheherazade al beschreef in http://www.droominfo.nl/phorum/6/30268/30333/_subject_#msg-30333). In deze droom is duidelijk te merken dat ik de mening van mijn moeder nog erg belangrijk vind, al zou ik dat in de prullenbak moeten gooien (de jury staat symbool voor het gevoel dat anderen mij beoordelen op wie ik ben en wat ik doe; ik denk in deze droom ook dat mijn moeder teleurgesteld is).
Waar het getal zestien voor staat, dat weet ik niet. Hier ook weer een symbool waarvan ik niet precies weet wat ik er mee aanmoet, evenals de donkerblauwe bikini (mijn bikini in real life is ook donkerblauw). Maar ik sta nog in mijn pyjama in het openbaar, wat duidt op dat er iets voor m'n neus ligt waar ik mij niet van bewust ben. Opvallend is dat mijn bikini óver mijn pyjama zit, wat betekent dat? Ik moet ook nog een kluisje zoeken in een ronde, grote ruimte: de verschillende groottes van kluisjes staan symbool voor mijn innerlijke potentieel, de cirkel voor monotonie. De onaangestoken rustieke kaarsen voor het niet volledig benutten van mijn potentieel. De grote en middelgrote kluisjes zijn bezet - de sleutels zijn eruit gehaald en blokkeren dus de toegang. Mijn rugzak, onafgemaakte zaken, past wel in een klein kluisje. Ik gebruik dus mijn potentieel niet volledig, omdat ik word geblokkeerd door wat anderen (mijn moeder) van mij denken.
Het oud-klasgenoot, dat verontwaardigd is, staat symbool voor het gevoel in mij dat ik iets mis om te kunnen veranderen. Ik krijg geen startsignaal om door te gaan om mijn emoties te ontdekken. Maar ondertussen duik ik wel het zwembad der emoties in, ook al heb ik geen signaal mogen ontvangen, wel ietwat laat.
Ik zwem het laatste stukje steeds tegen de stroom in - ik zit in onrustig water - maar ik kom er ongeschonden uit. Ik ben dus sterker dan ik denk. Elke keer als ik aan de andere kant van het zwembad kom, mijn emoties, moet ik weer een nieuwe duik nemen. Ik ben dus mijn onderbewuste aan het verkennen. Helaas besef ik mij dat ik het onderzoeken van mijn emoties niet alles is...
Ik denk dus dat deze droom mij probeert te vertellen dat ik mijn potentieel niet volledig benut en dat ik dat laat afremmen door anderen. Wel ben ik veel bezig met mijn onderbewuste, al is er iets wat mij blokkeert...
|
Beheerder |
De wedstrijd is een competitiedrang, prestatiedrift, moeten opvallen en excelleren.
Maar je moet kennelijk steeds opnieuw starten vanaf de (zij-?)kant.
Een pyjama onder een bikini. Je probeert je naaktheid te bedekken terwijl de meer sexy vrouwelijke kant naar buiten gekeerd is.
Het blauw is een koele kleur, identiek met het water. Het water is het onbewuste waar je steeds weer induikt.
Je zwemt tegen de stroom in dus individueel gericht. Ook hier probeer je het kind zijn te ontwijken.
Kluisjes zijn persoonlijke zaken die je voor de wereld verbergen wilt, zeg maar de rugzak met problemen, je ballast.
Normaal zwem je geen wedstrijd in een bikini dat zou zeer onpraktisch zijn en bij het duiken ook snel uitglippen.
Het heeft te maken met een dualiteit in jezelf. Mag je ook gendersymptoom noemen.
De andere kluisjes zijn waarschijnlijk ook van jouzelf, alleen daar heb je geen sleutels meer van. (nog geen toegang)
Denk dat de kaarsjes een stukje rust betekenen en natuurlijk ook een tijdsverloop (levenskaars)
Binnen dat hectische gebeuren van de wedstrijd zijn er nisjes met kaarsen en devotie, rust een eenvoud.
Misschien moet je die gedrevenheid eens afremmen? Het leven is geen wedstrijd.
Je denkt overal te laat te komen, maar is dat wel relevant? Bovendien wil jij geen nummer zijn, toch?
Waarom zwem je tussen de kinderen in het badwater (baarmoeder) Het leeftijdsverschil zou je in de wedstrijd direct diskwalificeren.
De etages in het gebouw geven bewustzijnslagen aan en trappen van ontwikkeling (inspanning leveren, tredmolen)
Met de pyjama wil jij je warm houden maar eigenlijk heb je behoefte aan een ander soort warmte, namelijk liefde en waardering.
Het water is vol turbulentie en schetst je huidige situatie. Maar inderdaad, je komt er wel doorheen.
De jury bestaat uit criticasters (innerlijke negatieve weerstanden)
Is ook zelf-, be-, of ver-oordeling.
Die Föhn zou een beeld kunnen zijn van de hete adem van de geest.
Met een föhn modelleer je je gedachten, maar het is geen natuurlijke look of houding.
Ik heb zeker last van competitiedrang, omdat het voor mijn ouders nooit goed genoeg was. Ik wilde dus overal de beste in zijn. Een acht voor een toets kan niet als iemand anders een negen heeft. Ik denk dat ik de extra buitenschoolse activiteiten aan de kant moet zetten om meer tijd voor mijzelf te maken en te bedenken wat ík wil, om zo de kluisjes te openen.
Bedoel je met “dualiteit in jezelf” de situatie met X, zoals je beschreef in http://www.droominfo.nl/phorum/read.php?6,30268,30342#msg-30342 ? En slaan de kaarsjes daar ook op terug?
|
Beheerder |
Bij prestatie gerichte ouders moet jij hun boegbeeld worden om hun frustraties te compenseren.
Je wordt dus hun peniskoker of verlengstuk.
Met dualiteit bedoel ik de dubbele geaardheid man of vrouw.
Een bikini is een vrouwelijk kledingstuk een pyjama is dat niet echt.
Daarmee heb je immers een broek aan. Ook al bestaan er wel vrouwelijke pyjama's, maar deze is koel en blauw.
Een pyjama hoort bij het slapen en hier moet je baantjes trekken. Je wilt dus rust en tegelijk presteren.
Je gunt jezelf geen rust. De kaarsen geven een rustieke sfeer aan die totaal haaks staat op prestatiesport.
Beetje water en vuur zou je denken, maar een kaars is een rustig beeld. Bovendien geeft dat ook wat warmte.
Het is niet onmogelijk dat er meer kaarsen in de kluisjes steken.
Een kluisje kan nog als grot of vulva worden gezien. Het verborgen vrouwelijke.
Een 8 voor een toets is wat mij betreft een prima score.
Waren je ouders zelf van die lichten tijdens hun opleiding?
Ik denk het niet, mijn moeder zat op de huishoudschool en is nu ongelukkig, omdat ze alleen maar kan schoonmaken (en fysiek kan ze dat niet meer, maar ze moet wel omdat “geld”). En als ik zeg dat ze haar passie moet volgen, dan zegt ze dat ze dat niet kan, dat het te moeilijk is en dat het geld kost dat ze niet heeft. Mijn vader werkt in de bouw.
Dat ik mijzelf geen rust gun is honderd procent waar. Gelukkig heb ik met mijzelf afgesproken dat ik in de eerste week van de vakantie niets aan de studie ga doen en dat gaat heel goed. Voor het nieuwe jaar wil ik mijzelf ook meer rust gunnen. De eerste stap is genomen: ik stop met het volgen van de extra vakken.
|
Beheerder |
Ah zie je wel, ik wist het. Jij moet alsnog waarmaken waar je moeder niet aan toe kwam.
Hoe durven ze jou te bekritiseren als je een 8 haalt. Dat is meer dan zij in haar hele leven bij elkaar kreeg.
Maar zo iemand is nooit meer tevreden, want dat zijn veeleisende perfectionisten vol faalangsten.
Zolang zij zichzelf niet bewijst zal er niets aan veranderen. Lekker makkelijk is dat.
Opleidingen zijn er in elke vorm voor elk budget dus het is een drogreden.
Bovendien kan ze eventueel zelf studeren, iedereen kan als hij wil zijn algemene ontwikkeling uitbreiden.
Iedereen kan een interessegebied vinden. Maar als je niet verder denkt dan afstoffen en koken houdt het wel op.
Ik vind dat echt L*lkoek. Wel anderen pressen, maar zelf niets presteren. De beste stuurlui staan altijd aan wal.
In feite zijn ze jaloers.
Daarom oogst je een vorm van haat. Zij zet zich af tegen jou, omdat je haar overschaduwt.
Daarmee ontstaat rivalisme en daarom is het ook nooit goed genoeg, anders moet ze erkennen de mindere te zijn.
Een volhardende houding steunt altijd het ego. Dus haalt zij er voordeel uit kritiek op jou uit te oefenen en zelf in dekking te blijven.
Mij zeiden ze ook "je hebt een kop vol zaagsel", maar ik was wel de enige die studeerde.
Wat een arrogantie, afgunst en angst schuilt daar achter.
1 keer bewerkt. De laatste keer was 8 jaar geleden door Sheherazade.
Mijn moeder vertelde mij dat ze het zelf ook niet makkelijk had in haar jeugd, altijd maar presteren, en ze was blij toen ze het huis uit was. Verder weet ik niets van haar, want dat wil ze niet loslaten. Ze is sowieso heel gesloten en als ik haar iets vraag negeert ze dat, stelt ze een vraag en altijd weer dat eeuwige “waarom?” “waarom wil je dat weten?”. Geen wonder dat ik m’n mond maar houd, mijn emoties voor mijzelf houd en moeite heb om mijzelf open te stellen voor anderen (maar als ik dat doe, dan doe ik dat té goed, X). En ook geen wonder dat ik zelf ook neig naar een veeleisende perfectionist – ik denk dat ik het ook bén.
Mam verzint elke keer wel een reden om iets niet te doen waarvan ze weet dat ze zich beter gaat voelen. “Wandelen? Geen zin in.” “Boek lezen? Kan mij niet concentreren, depressie heeft mijn hersenen overgenomen.”
Ook deze dag en avond schuil ik mij maar in mijn kamer, ik hoef geen negativiteit. En het ironische is: ze klaagt tegen mij dat ik niets vertel en dat ik altijd naar mijn kamer vlucht!
|
Beheerder |
Ja, dat is het omkeren in het tegendeel.
Het ligt altijd aan anderen.
Maar met het tot perfectionisme dwingen omzeilt ze wel zelf inspanningen te leveren. (koesteren van het moeras)
Die erfzonde zet zich voort als jij niet aan jezelf werkt.
"Want al het ongeleefde zet zich voort in de kinderen".
Zij wil niet lezen of leren, maar jij moet dat wel, lekker dubbel is dat.
Pas op dat je niet ook zo'n oester wordt, maar ik vind dat je hier heel open bent.
Goede communicatie is iets waar veel mensen niets van begrijpen.
Doet mij altijd denken aan die kleiromans met harde koppen, de zwijgcultuur.
Jij verdedigt je en vlucht in perfectionisme. Perfectionisme is gebaseerd op faalangsten.
Dat is behoorlijk uitputtend en een verlies van vrijheid.
Zulke types willen alles van je weten, maar zelf zijn het gesloten potten. (vestingen)
Ze begrijpen niet dat communicatie van twee kanten dient te komen.
Verder willen ze niet aanvaarden dat iedereen het recht heeft op een privéleven, waar ze niets mee te maken hebben.
Het is jouw keus of je iets vertelt en wil je dat niet, dan moeten ze ook niet aandringen.
Lijkt mij een verstikkend sfeertje.
Hadden kinderen problemen dan vond Jung het altijd heel belangrijk ook de ouders te spreken, want daar lag vaak de oorzaak.
Blijkbaar zien ze je nog steeds niet als een naar volwassenheid groeiend mens.
Zelf willen ze geen bemoeienis, maar dirigeren wel anderen.
In real life ben ik best gesloten, ik praat niet zo makkelijk met vreemden over mijn privéleven. En ook niet met mijn vriendinnen. Daarom raakte ik ook zo gehecht aan X toen we eenmaal een band hadden. Hij accepteerde mij zoals ik was. Ik denk dat ik bang was om mijn vriendinnen kwijt te raken als ik met hen over mijn privéleven sprak. Durfde ook nooit mijn vriendinnen thuis uit te nodigen, bang voor oordelen over mijn ouders en dat mijn ouders vervelend gaan doen. Heb daar nog steeds last van.
Ik probeer het perfectionisme los te laten, maar het gaat heel moeilijk. Zit ongemerkt weer uren aan m’n studie.
|
Beheerder |
Perfectionisme is faalangst.
Je bent uitputtend bezig je onzekerheden uit te sluiten.
Maar fouten maken en tekort schieten is ook heel menselijk.
De onfeilbaarheid bezit alleen de paus (denken ze).
Het zou beter zijn als je wat dat betreft eens met je vriendinnen praat,
omdat die vaak veel beter op persoonsgerichte zaken zijn afgestemd.
Je beslotenheid is aangeleerd. Maar je hoeft buiten je harnas niet te dragen.
Doe je dat wel zet je het gedrag van je ouders voort (erfzonde)
Zo wil je niet zijn.
Kost wel wat moeite om het anders te doen, maar dat is dan ook een bevrijding.
Draken moeten hun pantser-plaatjes een voor een afpellen.
Daarmee wordt je kwetsbaar, maar ook gevoeliger.
Flink zijn is meer een ontkennen van wat je diep van binnen voelt.
Waarom leven mensen niet naar zo ze zijn? Vaak worden ze in een model gedrukt.
Soms blijven ze dat model hun hele leven in stand houden,
alsof hun ouders nog steeds in hun nek hijgen bij alles wat ze doen.
Op diezelfde manier werd God als boeman gehanteerd. (de super kruidenier).
Denk aan "het testament van mijn jeugd", Boudewijn de Groot.
"Angst voor de vrijheid", Erich Fromm.
1 keer bewerkt. De laatste keer was 8 jaar geleden door Sheherazade.
Die erfzonde haal ik er zeker alleen uit als ik nog dieper in therapie ga? Ben nu eigenlijk alleen bezig met cognitieve gedragstherapie, maar het zit dus veel dieper dan dat. Wat voor therapie is hier geschikt voor?
|
Beheerder |
Cognitieve therapie is prima om je bewust te worden van patronen.
Het is niet altijd nodig zo diep te gaan.
Sommige zaken komen niet door de afweer heen.
Dat kun je in b.v. creatieve therapie vormgeven.
Het gaat erom dat je het onbewuste de gelegenheid biedt spontaan zichzelf te uiten.
Zo kan een geleide meditatie helpen. Amplificatie van droombeelden is ook een mogelijkheid.
Droominfo is een droomwoordenboek waar je zelf de betekenis van je droom kan vinden. Je kunt ook over je droom praten op ons forum. Zo krijg je een beter inzicht in je persoonlijke relaties, kan je de dag makkelijker verwerken en krijg je een ongecensureerde blik op je werkelijke gevoelens.
Droominfo, © 2024