Dit forum liep van 2008-2020, is nu gesloten en te bekijken als archief. Berichten plaats je in het nieuwe droomforum
Wat is het druk op het forum, haha.
In ieder geval, in deze droom sta ik in een open veld in een bos, in hardloopkleding (kort broekje, sportbh en hardloopschoenen). Op dat open veld is een pad, een pad dat platgelopen is en er dus als het ware in is geslijt, met obstakels, zoals boomstammen op paaltjes (een soort hordes op de atletiekbaan). Het pad is in de vorm van een u. Ik sta aan het begin van het pad en naast mij staan twee andere meisjes/vrouwen, achter mij een coach. Het is een onderlinge wedstrijd: wie het eerst alle obstakels heeft overwonnen en bij de finish komt, heeft gewonnen.
Ik ren en spring over een boomstam heen, ontwijk modderpoelen en loop over een boomstam. Dan zie ik dat een van de vrouwen tegen het eerste obstakel is gesprongen - een boomstam op paaltjes - en haar knie bloedt. Ze kijkt een beetje verdwaasd naar haar knie. Ik sta stil (dan ben ik op driekwart van het pad) en kijk naar haar, overwegend om uit de race te stappen en haar te helpen. Maar die andere vrouw zit mij op de hielen en ik ren weer verder. Om de finish te bereiken moet ik nog over één boomstam springen. Ik twijfel of het mij zou lukken, maar ik besluit er vol voor te gaan en spring over de boomstam heen. Ik ben als eerste bij de finish en ik ben blij.
Het bos staat dus voor mijn onderbewuste en ik ben aangekomen in een open plek vol met obstakels. Het pad is al platgelopen - alsof ik niet mijn eigen weg kies - maar ik maak het eigen door de obstakels te overwinnen die op het pad zijn. De meisjes/vrouwen staan symbool voor mijn vrouwelijkheid, hier weer trouwens die drie-eenheid. De coach staat voor zelfdiscipline.
Ik overwin de eerste obstakels in mijn leven, maar ik houd halt als ik zie dat een van de vrouwen/meisjes gewond is. Ze is gewond aan haar knie: dat duidt op moeite met verandering. Een deel van mij heeft het dus niet zo op de verandering. Ik overweeg om te stoppen met de race, zodat ik mij kan verzetten tegen de verandering, maar een ander deel van mijn vrouwelijkheid zit mij op de hielen en dat geeft mij het signaal om door te gaan. Ik betwijfel of ik de laatste hindernis kan halen, maar ik doe het toch en behaal als eerste de finish.
Een teken dat er persoonlijke overwinningen hebben plaatsgevonden?
|
Beheerder |
Dat laatste lijkt mij juist, maar vergeet je niet iets?
Die U turn?
De bomen en palen zijn hier waarschijnlijk fallische elementen.
Het mannelijk element is er blijkbaar alleen in de vorm van de coach.
Wellicht dat de achterblijvende vrouw een stukje slachtoffer speelt?
Maar vraag mij wel af in hoeverre je het kwetsbare in je leven toelaat?
Het gaat immers niet altijd om competitie.
Het winnen is een zege voor het ego maar is dat dan alles?
In sprookjes is het mededogen bijna altijd de werkelijke sleutel.
Bij een u-bocht denk ik eraan dat je eigenlijk weer op dezelfde lijn zit, soort van terug bij af. Dus ik heb wel obstakels overwonnen, maar ben weer op het beginpunt.
Bij slachtoffer denk ik aan mijn moeder, vooral na gisteravond. Dan symboliseert de droom dat ik twijfel of ik haar moet helpen, maar dat doe ik niet, omdat ze het zelf moet uitzoeken en het beter is voor mijzelf.
|
Beheerder |
Haar problemen zijn niet jouw problemen.
Maar de vrouw in de droom was je moeder niet.
Iets in jouzelf is gekwetst.
1 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.
Een stukje van mijzelf, dus. Maar hoe zie je dat slachtoffergedrag dan voor je?
|
Beheerder |
Ik denk dat het rennen in het bos weer de gebruikelijke haast is.
Met fijne ironie voegt het onbewuste dan ook een U turn in.
Je hebt gewonnen, maar wát heb je eigenlijk gewonnen?
Denk dat je het bos niet eens zag, maar wel de hindernissen en horizontale bomen of geamputeerde paaltjes in de grond, waartegen nu juist die vrouw zich stootte. Paaltjes zijn niet alleen hindernissen, het zijn ook markeringen of grenspaaltjes.
En jij bent gegarandeerd tegen zulke paaltjes opgelopen.
Altijd die haast weer, how to stop that? Dus ik ben eigenlijk tegen mijn eigen grenzen aangelopen?
Haha oeps ja ik bedoelde meer dat een deel van mij er letterlijk tegenaan liep. Dan ben ik benieuwd welke grens dat is. Want ik ben sowieso iemand die iedereen over haar grenzen laat lopen. Dus echt bewuste grenzen heb ik niet. Wellicht de grens van mijn gevoelsleven, overtreden door mijn moeder?
|
Beheerder |
Je moeder gaat over je grenzen ja, maar jij kent zelf ook geen grenzen, in de zin van je gedrevenheid.
Er zijn al zoveel dromen geweest die een opgefokt gedrag weerspiegelen.
De olifant schudt het wijze hoofd. Haha
Denk dat het deels een vluchtgedrag is, maar jezelf ontlopen zal niet lukken.
Het gaat deels ook over het negeren van gevoelens. (Wat al eerder naar voren kwam. b.v. de dode poes)
Hectisch gedrag is vaak een neurotische vlucht.
De gewonde knie wijst naar een basis, standpunt. Of naar (on-)buigzaamheid. Knieval enz.
Alles in dromen komt uit jezelf. Dus jij bent zowel de gedreven hardloper als de gewonde vrouw.
En ook jij bezit een grenspaaltje of hindernis. (onbuigzaam, obstakel, rem) Koppig wellicht?
Zie je het contrast? Wellicht een strijd tussen het mannelijke en vrouwelijke element.
Omdat de gewonde vrouw aan je moeder doet denken laat je haar staan.
Palen zijn dode bomen (starheid?) De liggende of horizontale boom is wellicht een gevallen boom.
(be-)Grensboom? Stamboom ? Familie? Of de wereldboom? Jij als dorre boom? Fallisch element?
Grenspaaltjes zijn er voor jou zowel als voor de anderen. Maar jij moet ze wel aangeven en ook zelf respecteren.
Misschien, omdat jij eraan voorbij loopt, doen de anderen dat ook?
2 keer bewerkt. De laatste keer was 7 jaar geleden door Sheherazade.
Ik ben geloof ik helemaal de weg kwijt. Vandaag, tijdens het mediteren, voelde ik mij ontzettend misselijk en leek het alsof ik koorts had, maar dat kon wellicht ook komen doordat ik een half uur van tevoren had gegeten. In ieder geval was ik om 9 uur doodop, terwijl de dag nog moest beginnen.
Ik zit in een flinke dip en menselijk contact kan ik momenteel niet meer aan. Veel geluiden zijn te hard voor mij en vooral als mensen gaan praten ben ik het liefste weg. Ik voel overal weerstand bij en ik heb zelfs conflicten met mensen waar ik het normaal niet bij heb.
Ik heb geen idee wat er aan de hand is, maar het voelt vreselijk. Ik wil ergens op een eiland zitten en mij afzonderen van alles en iedereen. Zal dat te maken hebben met bovenstaande?
Je kan ook een griepje in je botten hebben. Misschien vermoeid, waardoor het immuunsysteem omlaag gaat. Ga lekker een tukkie doen. Misschien helpt dat bij het aansterken. Een boost vitamientjes kan ook helpen door sinaasappel te eten. Vitamine D voor het down-gevoel.
|
Beheerder |
Misschien wat overspannen?
Het neurotische eiland waar alleen dat beweegt wat mag bewegen?
Happy Neuroses Island.
Zoek rust en ga de natuur in, maar niet om hard te lopen.
Ik heb alle afspraken morgen opgeschoven om morgen te wandelen in het bos, want hier word ik echt niet gelukkig van. Bedankt voor jullie adviezen.